Leuke feelgood die smaakt naar meer

De meesten onder ons zullen Anya Niewierra vooral kennen als schrijfster van thrillers. Met "ook dat nog" waagde ze zich aan een totaal ander genre, nl feelgood. Wat het boek extra speciaal maakt is dat ze het samen schreef met haar dochter Merel, die bewezen heeft dat de appel niet ver van de boom valt.
We maken kennis met het driegeslacht oma Loes, dochter Roos en (klein)dochter Maddy. Alle 3 schrijven ze hun zorgen van zich af in een dagboek. We lezen afwisselend uit het dagboek van Roos en Maddy en op het einde komt dan oma Loes aan het woord.
De schrijfsters namen elk een personage voor hun rekening en dat kun je merken aan de schrijfstijl. Waar er bij Roos, geschreven door Anya, vooral volwassen woorden gebruikt werden en alles iets serieuzer was, kwam er bij Maddy, het personage dat Merel neerpende, af en toe wel eens een jongerenterm en een grapje in voor.
De uitspraken van Oma Loes zorgden dan weer voor heel wat hilariteit, maar tegelijkertijd zat er wel veel waarheid in.
Door de afwisseling van het serieuzere en het luchtige, samen met de dagboekvorm is dit een boek wat heel snel en vlot leest. In het verhaal komen ook heel wat thema's aan bod, zowel algemene (liefde, relaties, familie,...) als actuele zoals corona wat bij de meesten nog vers in het geheugen ligt. Mij heeft het niet echt gestoord, maar ik kan me voorstellen dat sommigen meer dan genoeg hebben van de pandemie en zich hieraan zullen ergeren.
Ik heb in ieder geval van het boek genoten en ben heel benieuwd naar het niet-zo-geheime dagboek van oma Loes, maar ook naar hoe het de 2 andere vrouwen verder vergaat.