Lezen met een lach, een traan maar ook boosheid en onmacht.

Schrijfster Marie-louise Klomp is gehuwd met jeugdliefde Joost, een schat van een man en haar steun en toeverlaat. Na 2 jaar huwelijk worden ze zwanger en krijgen ze een dochter Julia. Alles gaat voor de wind tot Joost uit het niets vertelt dat hij eigenlijk op mannen valt. Een donderslag bij heldere hemel. Om de pijn en het verdriet draaglijk te maken, maar ook om later haar dochter duidelijk te maken hoe moeilijk het voor beide ouders was, begon Marie-Louise alles wat ze in die periode meemaakte, op te schrijven. Zo ontstond dit boek, een echte aanrader voor liefhebbers van waargebeurde verhalen.

Het boek is vanuit het standpunt van Marie-Louise geschreven waardoor je precies naast haar staat en deel uitmaakt van het verdriet, maar ook van de mooie momenten. Ter verduidelijking van bepaalde situaties verspringt het verhaal soms in tijd, hierdoor krijg je een heel duidelijk beeld en word je helemaal in het verhaal gezogen. Een lach, een traan, maar ook boosheid en onmacht passeren allemaal de revue tijdens het lezen van dit boek.

Na de outing van Joost heb ik me wel af en toe geërgerd aan hem, hoe kun je zo egoistisch zijn vroeg ik me af, al heeft dit misschien te maken met het feit dat je maar één kant van het verhaal hoort. Maar naar het einde toe kreeg ik toch wel bewondering voor alle personages, hoe een hele familie erin slaagt een trieste situatie om te vormen tot iets positiefs en dat vooral in het belang van Julia. Al moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat mijn sympathie toch vooral uitging naar Marie-Louise, Rob en Julia. Chapeau voor jullie!!