In verzet tegen de schaamte

Het meisje dat de verantwoordelijkheid van volwassenen moet dragen. Met 'Nargis' (2023) schreef Forugh Karima een alleraardigste milieuschets over de familiedynamiek tussen Afghaanse Nederlanders. Voor een novelle van amper honderd bladzijdes zet Karimi best complexe interculturele verhoudingen uiteen wanneer de verstandelijk beperkte Omíd als enige zoon wordt veroordeeld voor doodslag. De veroordeling confronteert de overgebleven familieleden met hun genderrollen, een beklemmende Afghaanse schaamtecultuur en hun gemarginaliseerde positie in de Nederlandse samenleving. De ik-verteller Nargis (uit te spreken als Nargúéss) ziet van dichtbij het sluimerende gif als haar oudere familieleden nergens over willen praten. Zelf draagt zij de last van hun onvermogen om volwassen beslissingen te nemen, terwijl oudere zus Niloufár zich afzijdig houdt. 'Nargis' (2023) is een lief boekje over een klein verzet met grote gevolgen, maar door het beperkte aantal bladzijdes voelt de catharsis niet helemaal verdiend. Deze novelle smaakt wel naar een lijvigere roman om soortgelijke thematiek uit te diepen.