Door de ogen van een meisje

In 'Waarom het Kind in de Polenta Kookt' (2009) is een Roemeense circusfamilie gevlucht voor het schrikbewind van Ceauşescu. Nergens een vaste plek om thuis te noemen. Op elke nieuwe locatie krijgen ze te maken met armoede en uitbuiting. Maar het ergste is dat de getormenteerde moeder en puberende zus hun jongste familielid steeds moeten beschermen tegen seksueel misbruik; een schier onmogelijke taak omdat zij er zelf ook continu mee te maken krijgen. Vanuit haar eigen kinderlogica probeert de jonge ik-verteller deze inktzwarte misbruikervaringen onder woorden te brengen. Zoekend naar een taal om vorm te geven aan haar eigen pijn in de korte hoofdstukjes met bizarre associaties en kinderlijke observaties. Alsof je een soort poesiealbum leest waarin fantasie en werkelijkheid in elkaar overlopen, maar tussen de regels klinkt het immense trauma door van de hoofdpersoon. Voor mij persoonlijk slaat de summiere stijl van Aglaja Veteranyi je vooral murw met lelijke dingen. Het werk laat echter weinig ruimte voor verstilling of enige warmte tussen de personages.