Lezersrecensie
Hoe perfect is het perfecte plaatje ?
Als fan van Marijke Vos keek ik enorm uit naar Het perfecte plaatje. Marijke is met deze feelgood niet aan haar proefstuk toe. In haar nawoord vertelt ze dat ze zelf ooit door de jungle van Bolivia trok, en dat merk je: de setting voelt levensecht en avontuurlijk.
We volgen Babs, een single feelgoodauteur die precies weet hoe haar droomman eruitziet – al is hij in het echte leven nog steeds niet opgedoken. Haar moeder heeft daar minder moeite mee: zij heeft al meerdere ‘perfecte mannen’ versleten. Wanneer Babs’ uitgever haar boeken te voorspelbaar vindt – altijd hetzelfde verloop, altijd dezelfde droomman – stuurt zij haar op een jungle retraite om nieuwe inspiratie op te doen. Er zit niets anders op, Babs vertrekt. Maar daar aangekomen volgt de grootste verrassing: daar staat háár perfecte plaatje in levenden lijve. Toeval? Of toch niet?
Tijdens het verhaal zien we Babs groeien. Wat ze eerst wegzette als een “moetertje”, zet haar al snel aan tot zelfreflectie. De retraite, met de zweverige retraiteleidster, haalt meer oude wonden naar boven dan ze had verwacht. Deze innerlijke reis geeft het verhaal extra diepgang.
Vos’ schrijfstijl is weer vlot en heerlijk hilarisch. Ik heb vaak moeten lachen om de situaties waarin Babs belandt. De personages zijn goed uitgewerkt. Babs springt eruit met haar twijfels en groei, maar ook de andere deelnemers krijgen genoeg kleur om het verhaal te dragen. Niet alles voelde even geloofwaardig, maar hé, in een feelgood mag dat.
Normaal vlieg ik door haar boeken heen, maar dit keer voelde het toch anders. Met ruim 400 pagina’s vond ik het soms wat langdradig. Een compacter verhaal met de essentie behouden – want de boodschap ís mooi – had voor mij meer impact gehad.
Gelukkig verrast Vos op het einde met enkele wendingen die ik niet zag aankomen. ‘Het perfecte plaatje’ is feelgood met humor en emotie, al had ik graag een strakkere versie gezien.
Een kleine kanttekening: Minder geslaagd vond ik het lettertype van de dagboekstukjes; dit leest echt niet prettig.
We volgen Babs, een single feelgoodauteur die precies weet hoe haar droomman eruitziet – al is hij in het echte leven nog steeds niet opgedoken. Haar moeder heeft daar minder moeite mee: zij heeft al meerdere ‘perfecte mannen’ versleten. Wanneer Babs’ uitgever haar boeken te voorspelbaar vindt – altijd hetzelfde verloop, altijd dezelfde droomman – stuurt zij haar op een jungle retraite om nieuwe inspiratie op te doen. Er zit niets anders op, Babs vertrekt. Maar daar aangekomen volgt de grootste verrassing: daar staat háár perfecte plaatje in levenden lijve. Toeval? Of toch niet?
Tijdens het verhaal zien we Babs groeien. Wat ze eerst wegzette als een “moetertje”, zet haar al snel aan tot zelfreflectie. De retraite, met de zweverige retraiteleidster, haalt meer oude wonden naar boven dan ze had verwacht. Deze innerlijke reis geeft het verhaal extra diepgang.
Vos’ schrijfstijl is weer vlot en heerlijk hilarisch. Ik heb vaak moeten lachen om de situaties waarin Babs belandt. De personages zijn goed uitgewerkt. Babs springt eruit met haar twijfels en groei, maar ook de andere deelnemers krijgen genoeg kleur om het verhaal te dragen. Niet alles voelde even geloofwaardig, maar hé, in een feelgood mag dat.
Normaal vlieg ik door haar boeken heen, maar dit keer voelde het toch anders. Met ruim 400 pagina’s vond ik het soms wat langdradig. Een compacter verhaal met de essentie behouden – want de boodschap ís mooi – had voor mij meer impact gehad.
Gelukkig verrast Vos op het einde met enkele wendingen die ik niet zag aankomen. ‘Het perfecte plaatje’ is feelgood met humor en emotie, al had ik graag een strakkere versie gezien.
Een kleine kanttekening: Minder geslaagd vond ik het lettertype van de dagboekstukjes; dit leest echt niet prettig.
1
Reageer op deze recensie
