... waar verhalen en levens samenkomen

Met ‘Niet te filmen’ sluit Anne West haar warme en meeslepende trilogie rondom het boekencafé op prachtige wijze af. In dit derde en laatste deel volgen we actrice Abbey en uitgever Melanie, twee vrouwen die ieder op hun eigen manier vastlopen en de rust zoeken in het vertrouwde boekencafé in Deventer.

Abbey’s leven verandert ingrijpend als bij haar een chronische ziekte wordt vastgesteld. Ze is bang dat haar carrière als actrice op het spel staat en trekt zich terug. Melanie is oververmoeid, opgebrand van het constante 'moeten', en gaat opzoek naar zichzelf. Beiden vinden hun toevlucht tussen de boeken, de koffie en de mensen van het café.

Centrale spil in dit verhaal is Jurre, de broer van Juul (zie deel 2). Hij is na jaren van reizen terug in Deventer, maar herkent zijn oude leven nauwelijks meer. Zijn vrienden zijn gesetteld, zijn stad is veranderd, en hij zelf lijkt nergens echt thuis. Toch weet Jurre met zijn open blik en positieve instelling – ondanks een eigen pijnlijke herinnering – licht te brengen in de levens van de mensen om hem heen. Vooral op Abbey en Melanie heeft hij een onverwacht groot effect. Ze leren van elkaar, spiegelen, en helpen elkaar groeien – op een manier die geloofwaardig voelt.

West schrijft met de nodige humor – ik denk daarbij aan de hilarische, conversaties met Mickey en Koosje (wie dat zijn mag je zelf ontdekken). Maar ook dit deel ademt weer de sfeer van tweede kansen, vriendschap en liefde. Opnieuw hangt er romantiek in de lucht, maar niemand komt er zomaar: ieder worstelt met de overtuiging dat liefde misschien niet voor hen is weggelegd.

Leuk is dat alle personages zo lekker bekend aanvoelen – als oude vrienden bij wie je graag terugkeert. Anne West raakt actuele thema’s als burn-out, ziekte, thuiskomen en verbinding, en weet dat te verpakken in een verhaal vol warmte, humor en herkenning.

Het is natuurlijk het prettigst om de serie vanaf het eerste deel te lezen. Toch kun je elk boek ook prima apart lezen, want ze zijn allemaal op zichzelf leuk en begrijpelijk. Uiteraard mis je dan wel de voorkennis van de personages en de diepere connecties.