Net iets té voorspelbaar

“Het stockholmsyndroom is het psychologisch verschijnsel dat soms optreedt tijdens een gijzeling. Het verschijnsel houdt in dat de gegijzelde sympathie voor de gijzelnemer krijgt.” (bron: wikipedia)

Lauren wordt samen met haar zoontje Xavian door zes gemaskerde mannen overvallen voor hun huis. Xavian nemen ze mee naar binnen en Lauren krijgt de opdracht ervoor te zorgen dat haar man Daniel naar huis komt. Daarna weet ze de gijzelnemers over te halen om te ruilen, zij in de plaats van haar zoontje.

De gijzelnemers zijn brut, maar één van hen – Yvar - kleurt buiten die lijntjes. Hij beschermt Lauren en neemt het voor haar op. Al vlug voelt ze zich tot hem aangetrokken en hoewel Yvar eerst afstandelijk blijft, voelt ook hij die aantrekkingskracht. Ze groeien naar elkaar. Samen proberen ze erachter te komen wat de reden voor deze gijzeling is. Waarom moeten Lauren en haar zoontje dood. Lauren raakt er steeds meer van overtuigd dat Daniel hierachter zit.

Lina laat mij achter met een dubbel gevoel. Enerzijds leest het boek ontegensprekelijk vlot en is het heel toegankelijk. Tot pagina honderd leer je de karakters en situatie kennen, maar blijft het verhaal tamelijk monotoon. Daarna kom je echter in een stroomversnelling terecht. Door sprongen in de tijd krijgt het verhaal acuut een andere wending en omdat de auteur erg filmisch schrijft kost het geen moeite om je in te leven in de personages en hun omgeving. Vooral Lauren is goed uitgewerkt met de nodige diepgang. Bovendien weet Lina hoe ze de spanning moet opbouwen, maar weet ze die ook vast te houden.

Anderzijds heeft 'Het Stockholmsyndroom' voor mij niet de wauw factor als haar voorganger, 'De burgerwacht'. Sommige plotwendingen zijn te doorzichtig en de gijzelnemers waren niet altijd even geloofwaardig. Naast de vele scheldwoorden, losse handjes en het zwaaien met hun wapens wordt er verder weinig aandacht aan hen besteedt. En hoewel Lauren een vrouw met pit is die haar mannetje staat, kon ik haar gedrag - met vijf gevaarlijke, gewapende mannen in huis – niet altijd plaatsen. Maar dat kon Yvar ook niet…

De uiteindelijke plot had ik onmiddellijk door en was niet verrassend. Wat me wel verraste is de insteek voor de gijzeling. Die zie je niet aankomen. Knap!

Samengevat: dit verhaal zit goed in elkaar, heeft diepgang, een spannende verhaallijn, maar voor de doorgewinterde thrillerlezer is het net iets té voorspelbaar. En dat is steevast een domper op het/mijn leesplezier.