In één ruk uitgelezen!

Na Egyptisch blauw is Bloedmaan de tweede thriller op naam van Bollé en voor ondergetekende de eerste om te lezen.

Bloedmaan draait om Eloise, gewezen model, beroemde actrice en bitch pur sang. Omdat ze met haar vijfendertig jaar afgeschreven is voor modellenwerk – en haar vorige film een flop was - aast ze op de hoofdrol voor een nieuwe speelfilm. Gezien de opnames over een maand beginnen en omdat Eliose volledig out of shape is, heeft de producer iemand anders op het oog. Eloise wil kost wat kost die rol en zet dan ook alles op alles. Daarnaast is ze in volle voorbereiding voor haar sprookjeshuwelijk met Philippe dat de dag na de bloedmaan zal plaatsvinden.

Als je dit boek openslaat heb je na de proloog enkel maar vragen en geen idee wat de antwoorden kunnen zijn. Je kunt niet anders dan blijven lezen. Bollé kent de kunst om een mysterieuze spanning te creëren en zijn hoofdstukken te laten eindigen met een cliffhanger. Op die manier zorgt hij ervoor dat je nog een hoofdstuk leest, en nog een, en nog een… Daarbovenop leest het boek ontzettend aangenaam dankzij de lettergrote en het lettertype. De hoofstukken zijn onderverdeeld in tijd en plaats. Bollé schrijft vanuit verschillende perspectieven, in verschillende tijden en zijn er verschillende verhaallijnen. Het is dus even opletten, maar eens je bent vertrokken zit je in een rollercoaster waar je nog moeilijk uit raakt.

De personages wisselen elkaar in snel tempo af en zijn goed uitgewerkt naargelang hun rol in het verhaal. Je hebt een duidelijke kijk op elk van hen en kunt je inleven in hun doen en laten. Het geheel is realistisch, menselijk maar vooral filmisch neergezet, chapeau! Als lezer zit je op de eerste rij in de bioscoop, want zo voelt het tijdens het lezen. Je waant je in Antwerpen, Barcelona of Nice. Je zit in de fitness, het hotel, appartement of aan zee. Bollé neemt je – bijna letterlijk – overal mee naartoe. Het is een verhaal over emoties, over worstelen met het verleden en over keuzes maken die niet altijd evident blijken te zijn.

Maar eerlijk is eerlijk, hoe goed alles ook in elkaar zit en in elkaar loopt, hier en daar prik je door die bubbel en zie je waar de auteur naartoe gaat in zijn verhaal. Toch blijft – over het algemeen genomen – alles spannend en enigmatisch en ondanks de vele personages blijf je door de bomen het bos zien. Hoewel ik doorhad hoe de plot min of meer zou verlopen blijft Bollé verrassen en weet hij je verschillende keren op het verkeerde been te zetten. Zijn schrijfstijl is ongekunsteld en kan met zijn capaciteit alleen maar beter worden.

Wat ook leuk is in Bloedmaan zijn de poortjes die de auteur gebruikt. Zij zorgen voor een lach op je gezicht brengt tijdens het lezen.

“Pete kon zijn ogen nauwelijks openhouden en legt zijn boek Egyptisch blauw op zijn nachtkastje.”

Deze auteur is zeker geen eendagsvlieg en kan makkelijk in het rijtje naast de ‘groten’ gezet worden. Bloedmaan is niet enkel verrassend, maar leest vlot, prikkelt en laat je meedenken. Hoewel de verhaallijnen op het eerste zicht weinig of niks met elkaar te maken hebben, komen ze naar het einde mooi samen. Bloedmaan heeft een prachtige cover, is een pageturner, een mustread. Ik heb het in één ruk uitgelezen! Ik geef graag vier volle sterren en dit omdat volgens mij de auteur nog kan groeien in zijn schrijfstijl en omdat ik in sommige verhaallijnen iets meer had willen weten.