Sterke verhaallijn !

Aaron Falk keert na twintig jaar terug naar zijn geboortedorpje Kiewarra om de begrafenis van zijn vriend Luke, diens vrouw Karen en hun zesjarig zoontje Billy bij te wonen. Een wanhoopsdaad, want alles wijst erop dat Luke zijn gezin heeft omgebracht en daarna zelfmoord heeft gepleegd. Oorzaak, de droogte!

Als tijdens de mis een foto getoond wordt uit hun jeugdjaren flitsen de gebeurtenissen aan die tijd door Falks hoofd. Hier en daar draaien hoofden om en kijken ogen zijn richting uit. Er wordt gefluisterd. Ze herkennen hem!

'De begrafenis, de wake, één nacht en hij was weer weg. Achttien uur, rekende hij uit'

Falk was van plan de dag na de uitvaart terug naar Melbourne te vertrekken, maar op vraag van Lukes moeder blijft hij een paar dagen langer. Bij een bezoek aan Lukes ranch treft hij brigadier Raco en tegen heug en meug wordt hij meegesleurd in het onderzoek naar de dood van Luke en zijn gezin. Zijn aanwezigheid in het dorp wordt niet gewaardeerd en verschillende 'oude' dorpsgenoten laten hem dat op verschillende manieren merken. Wat twintig jaar geleden is gebeurd is nog lang niet vergeten. Voor Falk wordt het onbedoeld een trip naar het verleden.

'Luke loog. Jij loog'

De proloog zuigt je vanaf de eerste zin mee in het boek. Met vlotte pen creëert Harper hiermee de sfeer voor het verdere verhaal. De droogte, het landschap, de spanningen... Je zit er als lezer middenin en het pakt je. Deze thriller voelt zo echt aan. De personages en het verhaal zijn realistisch neergezet en bovendien verstaat Harper de 'kunst' om een verhaal filmisch neer te zetten! Begrijpelijk dat de filmrechten reeds verkocht zijn.

De opbouw van het verhaal is sterk. De geheimen die zich twintig jaar geleden afspeelden, worden in de loop van het verhaal duidelijk door cursief gedrukte flashbacks die aansluiten in een hoofdstuk. Voor de lezer wordt het, op die manier, allemaal erg waarneembaar en je leert de karakters beter kennen.

Beetje bij beetje valt alles op zijn plaats en kom je te weten wat zich daar, twintig jaar terug, afgespeeld heeft. Vooral het leven van Falk heeft na die gebeurtenis een desastreuze wending genomen. De herinneringen en zijn mijmeringen weet Harper op een fraaie manier neer te zetten.

Toch kijk je als doorgewinterde lezer op een bepaald moment door het verhaal heen. Daardoor zwakt het naar de plot enigszins af en is de spanning minder. Maar desalniettemin houdt het verhaal je vast tot het einde. Eens je begint in 'De droogte' kun je niet meer stoppen. Het moet uit en dat zegt veel over dit debuut. De auteur weet heden en verleden op een inzichtelijke manier te mixen en heeft dusdanig een sterk verhaal neergezet.

'De droogte' is een veelbelovend debuut met een sterke verhaallijn. Dat vraagt om meer van deze auteur. 4 sterren!

Dank aan A.W. Bruna voor dit recensie-exemplaar.