Lezersrecensie
You love it or you hate it!
Het verhaal wordt verteld vanuit Judith. Ze beschrijft haar leven en gedachten. Zij werkt als de assistent van Rupert in een groot veilinghuis in Londen. Daar is zij zijn manusje-van-alles en op het einde van haar loon heeft ze altijd een stukje maand over. Judith leeft overvloedig. Als ze per toeval een oude schoolvriendin tegen het lijf loopt die haar vertelt dat zij een centje bijverdient in een club, is Judith vlug overstag.
Naast haar werk overdag in het veilinghuis, werkt zij nu ‘s avonds in de Gstaad Club. Een club waar vooral rijke, oudere mannen komen om dure drankjes te drinken met mooie dames. In de club ontmoet ze James die een boontje voor haar heeft. Het is niet moeilijk om James rond haar vinger te winden.
Als ze op staande voet door Rupert ontslagen wordt, nadat zij in het veilinghuis ontdekt heeft dat er gesjoemeld wordt met een bepaald schilderij, huilt ze uit bij James. Hij neemt haar mee naar Nice en zo belandt ze in de betere kringen, the high society. Langzaam verandert Judith in een ‘Femme Fatale’, die voor niets of niemand terugdeinst en krijgt wat ze wil.
De cover van dit boek springt in het oog door zijn opvallende rode kleur. Buiten de titel, de quote ‘De meest zinderende thriller die je dit jaar zult lezen’, een klein herkenningsteken van de uitgever en de naam van de auteur staat er qua tekst verder niets op. Als je met je ogen dicht over de cover wrijft voel je contouren van een ‘scheur’ en dit is het ook, niet meer of niet minder, maar na het boek te hebben gelezen ga je die ‘scheur’ toch net iets anders bekijken.
Het is opletten geblazen van in het begin. Omdat er zoveel gebeurtenissen zijn en ellenlange zinnen, loop je het eigenlijke verhaal bijna mis. Als je in het begin niet geconcentreerd leest, mis je de hele plot. Bovendien komen er massa’s namen van kunstenaars, schilderijen, winkels, merken, ....... voorbij. Ik dacht dat dit enkel als bladvulling bedoeld was, maar niets is minder waar. Hoewel ik niet veel heb met schilderijen uit de oudheid, is deze ‘bladvulling’ nodig om Judith echt te leren kennen.
Als het je als lezer lukt om mee te gaan in het verhaal dan vind ik dat het plaatje klopt. Alles wat je leest is Judith, dit is zij. Alles draait om haar, alles is in haar eigen belang. Judith gaat over lijken! Hilton weet dit op een heel duidelijke manier weer te geven en te beschrijven. Heel origineel dat je altijd de uitleg krijgt na één van Judiths daden.
Judith is een heel complexe vrouw van zevenentwintig die duidelijk meer in het leven wil dan enkel de assistente van. In het begin zou je denken dat zij een ‘seut’ is die over haar heen laat lopen door Rupert, maar niets lijkt minder waar. Wanneer het haar lukt om via James en wat geluk in de hogere kringen te belanden, voelt zij zich in haar element en zie je haar ‘groeien’. Ze schuwt niets en niemand om haar doel te bereiken. Wraak!
Heeft ‘Maestra’ mij doen ‘zinderen’? Nee! Het boek is spannend, maar niet als thriller. Je voelt een onderhuidse spanning, omdat je wilt weten wat Judiths volgende zet zal zijn en hoe het afloopt. Dat dit boek sommige lezers laat blozen, daar ben ik van overtuigd. Als je op de tweede bladzijde leest ‘Na rood fruit smaakt een kut zo heerlijk’ kan ik me voorstellen dat sommigen afhaken en het boek gewoonweg niet willen lezen. De drang naar seks die Judith heeft en de seks die ze heeft, worden heel expliciet beschreven zonder er doekjes om te winden. Ik kan me best voorstellen dat dit vulgair kan overkomen, maar ik vind het bij het verhaal en bovenal bij Judith passen.
Hilton heeft met ‘Maestra’ een bijzonder boek geschreven. Haar schrijfstijl is vlot, het boek leest lekker weg, heeft de nodige humor en verrassende wendingen. Bovendien is het erg beeldend geschreven, dus vrij logisch dat het verfilmd wordt. Of dit voor mij de meest ‘zinderende’ thriller van het jaar is, laat ik in het midden. Ik heb in ieder geval van ‘Maestra’ genoten in al zijn facetten. Een geslaagd debuut waar menig lezer zijn mening over heeft. Een betere reclamecampagne kan je je toch niet wensen? You love it or you hate it....
4 ‘zinderende’ sterren voor ‘Maestra’.
Naast haar werk overdag in het veilinghuis, werkt zij nu ‘s avonds in de Gstaad Club. Een club waar vooral rijke, oudere mannen komen om dure drankjes te drinken met mooie dames. In de club ontmoet ze James die een boontje voor haar heeft. Het is niet moeilijk om James rond haar vinger te winden.
Als ze op staande voet door Rupert ontslagen wordt, nadat zij in het veilinghuis ontdekt heeft dat er gesjoemeld wordt met een bepaald schilderij, huilt ze uit bij James. Hij neemt haar mee naar Nice en zo belandt ze in de betere kringen, the high society. Langzaam verandert Judith in een ‘Femme Fatale’, die voor niets of niemand terugdeinst en krijgt wat ze wil.
De cover van dit boek springt in het oog door zijn opvallende rode kleur. Buiten de titel, de quote ‘De meest zinderende thriller die je dit jaar zult lezen’, een klein herkenningsteken van de uitgever en de naam van de auteur staat er qua tekst verder niets op. Als je met je ogen dicht over de cover wrijft voel je contouren van een ‘scheur’ en dit is het ook, niet meer of niet minder, maar na het boek te hebben gelezen ga je die ‘scheur’ toch net iets anders bekijken.
Het is opletten geblazen van in het begin. Omdat er zoveel gebeurtenissen zijn en ellenlange zinnen, loop je het eigenlijke verhaal bijna mis. Als je in het begin niet geconcentreerd leest, mis je de hele plot. Bovendien komen er massa’s namen van kunstenaars, schilderijen, winkels, merken, ....... voorbij. Ik dacht dat dit enkel als bladvulling bedoeld was, maar niets is minder waar. Hoewel ik niet veel heb met schilderijen uit de oudheid, is deze ‘bladvulling’ nodig om Judith echt te leren kennen.
Als het je als lezer lukt om mee te gaan in het verhaal dan vind ik dat het plaatje klopt. Alles wat je leest is Judith, dit is zij. Alles draait om haar, alles is in haar eigen belang. Judith gaat over lijken! Hilton weet dit op een heel duidelijke manier weer te geven en te beschrijven. Heel origineel dat je altijd de uitleg krijgt na één van Judiths daden.
Judith is een heel complexe vrouw van zevenentwintig die duidelijk meer in het leven wil dan enkel de assistente van. In het begin zou je denken dat zij een ‘seut’ is die over haar heen laat lopen door Rupert, maar niets lijkt minder waar. Wanneer het haar lukt om via James en wat geluk in de hogere kringen te belanden, voelt zij zich in haar element en zie je haar ‘groeien’. Ze schuwt niets en niemand om haar doel te bereiken. Wraak!
Heeft ‘Maestra’ mij doen ‘zinderen’? Nee! Het boek is spannend, maar niet als thriller. Je voelt een onderhuidse spanning, omdat je wilt weten wat Judiths volgende zet zal zijn en hoe het afloopt. Dat dit boek sommige lezers laat blozen, daar ben ik van overtuigd. Als je op de tweede bladzijde leest ‘Na rood fruit smaakt een kut zo heerlijk’ kan ik me voorstellen dat sommigen afhaken en het boek gewoonweg niet willen lezen. De drang naar seks die Judith heeft en de seks die ze heeft, worden heel expliciet beschreven zonder er doekjes om te winden. Ik kan me best voorstellen dat dit vulgair kan overkomen, maar ik vind het bij het verhaal en bovenal bij Judith passen.
Hilton heeft met ‘Maestra’ een bijzonder boek geschreven. Haar schrijfstijl is vlot, het boek leest lekker weg, heeft de nodige humor en verrassende wendingen. Bovendien is het erg beeldend geschreven, dus vrij logisch dat het verfilmd wordt. Of dit voor mij de meest ‘zinderende’ thriller van het jaar is, laat ik in het midden. Ik heb in ieder geval van ‘Maestra’ genoten in al zijn facetten. Een geslaagd debuut waar menig lezer zijn mening over heeft. Een betere reclamecampagne kan je je toch niet wensen? You love it or you hate it....
4 ‘zinderende’ sterren voor ‘Maestra’.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin BooksWithBooks
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
