Indrukwekkende debuut

Splinter Chabot is vooral bekend geworden door zijn zesdelige televisieserie SPLINTER in de politiek, maar fungeerde ook regelmatig als tafelheer in het programma De wereld draait door. In de uitzending van 3 maart 2020 heeft hij in een openhartig interview uitgebreid over zijn coming-out verteld. De aanleiding daartoe was dat zijn debuut Confettiregen een dag later verscheen. In dit boek vertelt zijn alter-ego en hoofdpersonage Wobie hoe hij met deze worsteling is omgegaan.

Wobie heeft geen enkele reden om te klagen. Hij groeit op in een warm, liefdevol en ruimdenkend gezin. Toch knaagt er iets aan hem, hij voelt dat hij anders is en dat gevoel wordt alleen maar sterker naarmate hij ouder wordt. Al van jongs af aan kleedt hij zich anders dan anderen en op school heeft hij vooral vriendinnen, bij jongens voelt hij zich ongemakkelijk. Hij heeft het hier moeilijk mee en kan en durft hier met niemand over te praten. Voor hem is het een worsteling in de ontdekking naar zijn ware identiteit.

In zijn woord vooraf vertelt Chabot dat het zijn bedoeling was een heel ander boek te schrijven. Een politiek pamflet waarin aan diverse actuele onderwerpen, problemen en thema’s aandacht besteed wordt. Hoe anders is het gelopen, want uiteindelijk is het een sterk autobiografisch boek geworden. In Confettiregen is dat vanaf het allereerste hoofdstuk goed te merken. Ondanks dat Wobie de hoofdpersoon in het verhaal is, krijgt de lezer nergens het gevoel dat het verhaal verzonnen elementen bevat. Het ademt Splinter, het is Splinter. Van begin tot eind. En wat er ook wordt verteld, je ziet hem voortdurend voor je. Het is een kunst om de lezer te laten denken en voelen dat ‘protagonist’ in feite de auteur zelf is, dat is niet iedereen gegeven.

Het verhaal bestaat uit drie delen en aan ieder deel is een jongensnaam toegekend. De reden daarvan is voor de hand liggend en dat blijkt ook wel uit de plot van ieder deel. De afzonderlijke delen vertegenwoordigen Wobie’s levensfase, verlopen chronologisch en laten stap voor stap zien hoe hij steeds meer van en over zichzelf ontdekt. Dit gebeurt niet zonder slag of stoot en dat komt bijzonder goed tot uiting. Zijn soms kwetsbare opstelling, maar ook zijn angst voor wie en wat hij nu werkelijk is, maken daar deel van uit. Vanaf het moment dat hij beseft dat hij ‘anders’ is, zit hij tegelijkertijd nog volop in de ontkenningsfase.

“Geregeld waren de levens van de mensen daar net zo versleten als de huizen en de straten.”

Deze gedeeltelijke levensbeschrijving, want zo kan Confettiregen eigenlijk best genoemd worden, bevat met regelmaat mooi geformuleerde zinnen en uitdrukkingen, waarvan bovenstaande een mooi voorbeeld is. Het verhaal is bij vlagen aandoenlijk, aangrijpend en heeft eveneens een gezonde dosis humor. Het belangrijkste is echter dat het onomwonden aantoont dat een coming-out voor veel jongeren een aanzienlijk probleem is en dat dit een grote impact heeft op hun puberteit en misschien ook nog wel de jaren die daarop volgen. Wat ook duidelijk naar voren komt, is dat niets echte vriendschap in de weg hoeft te staan.

De boodschap die de auteur met zijn boek wil overbrengen is heel duidelijk. Wees jezelf, probeer sterk te zijn, maar besef ook dat wanneer je het moeilijk hebt (en dat gebeurt ongetwijfeld) er altijd een moment komt dat het beter wordt. Maar ook dat je je dan een stuk vrijer voelt. En ondanks zijn toch nog jonge leeftijd heeft Chabot met Confettiregen een indrukwekkend debuut geschreven.