Minder intens dan voorgangers, maar absoluut de moeite waard

Het verschijnen van De echoman (2022), het thrillerdebuut van Sam Holland, legde haar geen windeieren, want zowel dit boek als de opvolgers waren stuk voor stuk succesvol. Haar werk wordt in vijftien landen uitgebracht en in Nederland heeft ze zowel de Bronzen als Zilveren Vleermuis gewonnen. In augustus 2024 publiceerde ze haar derde thriller De poppenmeester, waarin een aantal oude bekenden opnieuw hun opwachting maakt, maar goed afzonderlijk van de voorgaande gelezen kan worden.

In de vroege ochtendspits komt een man op het spoor terecht en belandt onder de wielen van een goederentrein. Alles wijst erop dat hij zelfmoord heeft gepleegd, maar inspecteur Cara Elliott, die erbij wordt geroepen, heeft haar bedenkingen. Ze besluit de ware toedracht van deze dood te onderzoeken en roept daarvoor de hulp in van haar broer Nate Griffin, die het werk bij de recherche eigenlijk achter zich heeft gelaten. De zaak neemt een andere wending aan als Cara en haar team geconfronteerd worden met diverse andere opvallende sterfgevallen. De vraag is of ze de ware toedracht daarvan kunnen achterhalen.

Het eerste hoofdstuk liegt er niet om, want meteen is het raak en weet de auteur de lezer aan het verhaal te binden. Een verschrikkelijk voorval beschrijft ze alsof je er zelf bij aanwezig bent, enkele gruwelijkheden worden gedetailleerd beschreven en het gevoel van de personages komt realistisch en conform de werkelijkheid over. Waar het dan natuurlijk ook om gaat, is dat je nieuwsgierigheid gewekt wordt, want je wilt te weten komen hoe een en ander zal aflopen. Vanzelfsprekend blijft het hier niet bij, want in het vervolg van de plot komen meer vergelijkbare omstandigheden en gemoedstoestanden voor. Toch is het niet alleen maar huiveringwekkend of afschuwelijk en ligt de nadruk evenmin op alleen het politiewerk. Holland besteedt namelijk behoorlijk wat aandacht aan de privéperikelen van een aantal individuen. Niet per se noodzakelijk voor de gebeurtenissen, maar wel interessant om hen goed of beter te leren kennen.

In dit derde deel van de Major Crimeserie keert een aantal bekende personages terug en wordt zo nu en dan verwezen naar De echoman, Hollands debuut, maar hoewel het op zich geen probleem is dit boek afzonderlijk van de andere te lezen, is dit wel aan te raden. Want alleen daardoor kom je te weten waarom enkele rechercheurs hun eigen moeilijkheden hebben. Deze besognes zijn er echter wel de oorzaak van dat het er deze keer een stuk minder spannend aan toegaat dan in de twee voorgaande boeken. Dit is niet bezwaarlijk, want er gebeurt desondanks meer dan voldoende en er zijn hoe dan ook talloze plotwendingen die ervoor zorgen dat je je geen moment hoeft te vervelen. Spanning is er zo nu en dan, met name in de slotfase, maar het is allemaal net iets bedaarder.

Hoewel het verhaal vanuit verschillende perspectieven belicht wordt, gaat de meeste aandacht uit naar Cara Elliott en Nate Griffin en derhalve kom je tamelijk veel over hen te weten. Zonder enige twijfel boeiend, want beiden zijn intrigerende personen die – het kan eigenlijk niet anders – een verleden hebben waar ze nu nog mee te kampen hebben. De thriller heeft verder een goede en tevens gedegen opbouw en de auteur werkt naar een climax toe die de lezer aan het boek gekluisterd laat en eveneens tamelijk onverwacht is. In een soepele en beeldende schrijfstijl loods Holland je naar een ontknoping toe waarin alle losse eindjes aan elkaar geknoopt worden, maar die tevens de deur op een kier zet voor een vervolg. De poppenmeester is over het geheel genomen minder intens dan de voorgaande twee delen, maar zonder meer de moeite van het lezen waard.