Lezersrecensie
Toegankelijk en goed geschreven verhaal
Nadat Sietske Scholten haar baby tijdens de zwangerschap verloor en haar partner een paar jaar later zelfmoord pleegde, besloot ze in 2015 een blog te starten omdat ze steeds meer de behoefte kreeg om te gaan schrijven. Aanvankelijk was dat vooral autobiografisch en toen ze haar eigen verhaal afgerond had, begon ze aan fictieve verhalen. Haar debuut, De fatale uitweg, is daar een gevolg van en werd in april 2015 in boekvorm uitgegeven. Ongeveer een halfjaar later verscheen De schaduw van Elvira, opnieuw een literaire thriller.
Maura Hofsteijn is een bekend actrice en heeft een rol in een populaire televisieserie. Ze staat daardoor volop in de belangstelling, heeft haar leven op orde en is op zich tevreden. Dan komt haar oma, door wie ze is opgevoed, te overlijden en na afloop van de crematie staat haar verloren tweelingzus Elvira plotseling voor haar neus. Haar blijdschap van deze hereniging is echter van korte duur, want pijnlijke herinneringen uit haar jeugd komen weer naar boven en zorgen ervoor dat haar huidige leven een andere wending krijgt.
De boeken van Scholten staan bekend om hun meeslepende situaties, maar ook door de goed uitgewerkte plots. De schaduw van Elvira doet die kenmerken eer aan, want van meet af aan is de lezer bij het verhaal betrokken. Dat begin al bij de eerste, cursief gedrukte, paragraaf waaruit overduidelijk valt op te maken dat er ooit wat voorgevallen moet zijn. Wanneer en wat is dan – uiteraard – nog niet helder, maar gedurende de plot komt dat steeds meer naar voren. Dat gebeurt hoofdzakelijk door de in schuinschrift gedrukte fragmenten, die vooral bestaan uit Maura’s herinneringen aan haar jeugd. De lezer voelt onmiddellijk aan dat er destijds wat gebeurd moet zijn dat invloed op haar verdere leven heeft gehad. Een licht spanningsveld is het gevolg.
Deze spanning wordt nog iets verder aangewakkerd doordat enkele personages dusdanig worden neergezet dat niemand ontgaat dat ze wat te verbergen hebben. Wat dat is, wordt gedurende de plot ook steeds meer uit de doeken gedaan. De auteur weet hiermee te bewerkstelligen dat de in het begin ontstane nieuwsgierigheid van de lezer nog vrij lange tijd gehandhaafd blijft. Een regelmatige plotwending en een enkele cliffhanger versterken dat gevoel alleen maar en bewerkstelligen eveneens dat de spanningsboog, die vooral psychologisch is, toch aardig strak blijft staan.
Hoewel het een relatief kort verhaal is, is het personage van Maura ruim voldoende uitgewerkt. De lezer komt vrij veel over haar te weten en krijgt een zekere verbondenheid met haar. Voor de overige personages die ertoe doen geldt dat minder, maar omdat zij een bijrol vervullen, die overigens wel degelijk van belang is, is dat niet zo erg. De goed opgebouwde verhaallijn speelt zich voornamelijk in het heden af en verloopt chronologisch. In de ontknoping is er dan uiteindelijk toch nog een uitgebreide flashback naar het verleden, waarin duidelijk wordt wat er toen plaatsgevonden heeft en wat er de oorzaak van is dat Maura het nu wat moeilijker heeft.
De schaduw van Elvira is al met al een goed geschreven en toegankelijk verhaal over een onverwerkt trauma en een daaraan gekoppeld schuldgevoel. Sietske Scholten is niet de meest bekende auteur, maar zou desondanks niet misstaan in het rijtje van de gevestigde Nederlandse schrijvers.
Maura Hofsteijn is een bekend actrice en heeft een rol in een populaire televisieserie. Ze staat daardoor volop in de belangstelling, heeft haar leven op orde en is op zich tevreden. Dan komt haar oma, door wie ze is opgevoed, te overlijden en na afloop van de crematie staat haar verloren tweelingzus Elvira plotseling voor haar neus. Haar blijdschap van deze hereniging is echter van korte duur, want pijnlijke herinneringen uit haar jeugd komen weer naar boven en zorgen ervoor dat haar huidige leven een andere wending krijgt.
De boeken van Scholten staan bekend om hun meeslepende situaties, maar ook door de goed uitgewerkte plots. De schaduw van Elvira doet die kenmerken eer aan, want van meet af aan is de lezer bij het verhaal betrokken. Dat begin al bij de eerste, cursief gedrukte, paragraaf waaruit overduidelijk valt op te maken dat er ooit wat voorgevallen moet zijn. Wanneer en wat is dan – uiteraard – nog niet helder, maar gedurende de plot komt dat steeds meer naar voren. Dat gebeurt hoofdzakelijk door de in schuinschrift gedrukte fragmenten, die vooral bestaan uit Maura’s herinneringen aan haar jeugd. De lezer voelt onmiddellijk aan dat er destijds wat gebeurd moet zijn dat invloed op haar verdere leven heeft gehad. Een licht spanningsveld is het gevolg.
Deze spanning wordt nog iets verder aangewakkerd doordat enkele personages dusdanig worden neergezet dat niemand ontgaat dat ze wat te verbergen hebben. Wat dat is, wordt gedurende de plot ook steeds meer uit de doeken gedaan. De auteur weet hiermee te bewerkstelligen dat de in het begin ontstane nieuwsgierigheid van de lezer nog vrij lange tijd gehandhaafd blijft. Een regelmatige plotwending en een enkele cliffhanger versterken dat gevoel alleen maar en bewerkstelligen eveneens dat de spanningsboog, die vooral psychologisch is, toch aardig strak blijft staan.
Hoewel het een relatief kort verhaal is, is het personage van Maura ruim voldoende uitgewerkt. De lezer komt vrij veel over haar te weten en krijgt een zekere verbondenheid met haar. Voor de overige personages die ertoe doen geldt dat minder, maar omdat zij een bijrol vervullen, die overigens wel degelijk van belang is, is dat niet zo erg. De goed opgebouwde verhaallijn speelt zich voornamelijk in het heden af en verloopt chronologisch. In de ontknoping is er dan uiteindelijk toch nog een uitgebreide flashback naar het verleden, waarin duidelijk wordt wat er toen plaatsgevonden heeft en wat er de oorzaak van is dat Maura het nu wat moeilijker heeft.
De schaduw van Elvira is al met al een goed geschreven en toegankelijk verhaal over een onverwerkt trauma en een daaraan gekoppeld schuldgevoel. Sietske Scholten is niet de meest bekende auteur, maar zou desondanks niet misstaan in het rijtje van de gevestigde Nederlandse schrijvers.
2
2
Reageer op deze recensie
