Interactie is origineel, de spanning minimaal

Kathleen Vandewalle werkte als advocaat en in het bankwezen en is tegenwoordig projectleider bij de Vlaamse overheid. Ze heeft altijd al van schrijven gehouden, maar het duurde lange tijd voordat haar eerste thriller Hondenlevens (2021), die ze schreef onder het pseudoniem Benedicte C. Claus verscheen. Het bijzondere aan dit debuut is dat dit een interactief boek is, want door het scannen van QR-codes komt de lezer in een chatroom terecht met extra tips en puzzels die hem op weg helpen een moordenaar te ontmaskeren. Haar tweede detective, het in 2023 uitgebrachte De wachtkamer, heeft hetzelfde principe.

Omdat de vaste receptioniste van een fertiliteitskliniek in een klein Spaans kustplaatsje een ongeluk heeft gehad, vervangt Esther Degroot haar voor de duur van twee maanden. Op haar eerste werkdag raakt ze in gesprek met schoonmaakster Mariame Seye, die haar vertelt dat haar zoon Kingston Diallo twee jaar eerder voor een moord is veroordeeld, maar beweert die niet gepleegd te hebben. Esther raakt daar ook van overtuigd en gaat op onderzoek uit. Ze merkt al snel dat het stadje toch niet zo slaperig is als aanvankelijk leek en ook dat een enkeling iets te verbergen heeft.

Het verhaal begint met een proloog in de vorm van een mailtje aan een zekere nummer dertien, waarvan je al meteen de indruk hebt dat dit de lezer van het boek moet zijn. In dot bericht staat een summiere uitleg over De Metro, een clubje dat zich bezighoud met het oplossen van misdaden en als nummer dertien instemt om met hen mee te doen krijgt hij, na even in de wachtkamer te hebben plaatsgenomen, via een QR-code toegang tot het interactieve gedeelte dat bij dit boek hoort. Voordat een nieuwe vrijdag begint – de hoofdstukken bestaan uit acht achtereenvolgende vrijdagen – geeft aan andere code toegang tot een interactieve omgeving. Dit alles is een leuke en originele toevoeging waardoor de lezer deze detective op een iets andere manier beleeft.

Behalve de gememoreerde hoofdstukken/vrijdagen bestaat het verhaal uit dagboekaantekeningen van Esther Degroot. Hierin neemt ze de voorgaande week heel beknopt door en krijg je soms wat extra informatie die nog niet eerder in de plot naar voren gekomen is. In de hoofdstukken zelf wordt telkens een ander personage uitgelicht en daardoor kom je iets meer over hem of haar, maar eveneens over sommige omstandigheden, te weten. Wel is het snel duidelijk dat er in het kustplaatsje en in de kliniek meer aan de hand is dan men je wil doen geloven. Veel is namelijk nogal voor de hand liggend en soms wat voorspelbaar. Heel erg enerverend is het allemaal niet en pas aan het eind van het verhaal ontstaat er een klein beetje spanning.

Het is jammer dat aan de moord, de mogelijk onterechte gevangenisstraf van Diallo en de naspeuringen door Degroot minimale aandacht wordt besteed. In de plot gaat voornamelijk over allerlei randzaken, zoals de perikelen van een paar personages, de activiteiten van de kliniek en het doen en laten van Degroot. Vervelend is dit geenszins, want er gebeurt voldoende en het verhaal heeft een vlotte en bijzonder toegankelijke schrijfstijl. Daarnaast ben je toch ook wel nieuwsgierig naar hoe alles gaat aflopen. Aan het eind komt er uiteindelijk uitsluitsel, wordt de werkelijke toedracht van de moord bekend en weet je wie de dader is. Deze afronding is vrij eenvoudig en lijkt te zijn geschreven om de detective (te) snel af te ronden.

Over het geheel genomen is De wachtkamer een aangename en niet al te ingewikkelde detective, waarin de spanning minimaal is, maar de lezer hoe dan ook weet te vermaken, en dat is mede te danken aan het interactieve aspect.