Weinig spanning, wel interessant en leerzaam

Van oorsprong is Jeroen Windmeijer antropoloog, maar was ook leraar godsdienst en maatschappijleer. Omdat hij een groot liefhebber is van thrillers als die van Dan Brown is hij, vooral omdat soortgelijke boeken zich nooit in Nederland afspelen, zelf gaan schrijven. In 2015 debuteerde hij met Het Petrusmysterie en vanaf 2019 is hij fulltime auteur. Begin maart 2020 verscheen zijn nieuwste thriller, Het Isisgeheim, die hij samen met auteur en cultuurhistoricus Jacob Slavenburg schreef. Een aantal van de boeken van beide auteurs is vertaald.

Het Leidse Rijksmuseum voor Oudheden heeft een gouden beeldje van de Egyptische godin Isis in bruikleen voor een te houden tentoonstelling over Egypte. Conservator Arianna Esposito ontdekt dat het lichter is dan het zou moeten, maar ook dat zich in dat beeldje een geheim en oud document bevindt. Samen met haar collega Thijs probeert ze hier meer over te weten te komen. Ze blijken niet de enigen te zijn, want een genootschap in het Engelse Oxford en het Leidse Pharmafoods Ltd zijn er eveneens in geïnteresseerd. En niet altijd met de beste bedoelingen.

De thrillers van Windmeijer kenmerken zich door een aantal terugkerende thema’s: religie (in de breedste zin van het woord) en historie. Het Isisgeheim is daar geen uitzondering op. Dat wordt in feite al meteen in de proloog, die bestaat uit een lofprijzing op de Egyptische moedergodin Isis, duidelijk. De rest van het verhaal, en dat zal voor een groot deel ook door de inbreng van Slavenburg komen, herbergt een grote hoeveelheid historische feiten, maar ook veel wetenschappelijke wetenswaardigheden. Waar het echt vaktechnisch wordt, geven de auteurs uitleg, zodat het voor de leek ook begrijpelijk en duidelijk is wat er exact bedoeld wordt. Het boek is daardoor voor iedereen toegankelijk en zeker niet specifiek gericht op een select gezelschap.

Waar het echter wel aan ontbreekt is spanning. Er zijn enkele situaties waar het spanningsveld wat groter is dan andere, maar over het algemeen is het een rustig voortkabbelend verhaal waarin zich overigens wel wat onverwachte ontwikkelingen voordoen. Die zijn echter onvoldoende om de lezer op het puntje van de stoel te laten zitten. De grootste spanning, voor zover daarover gesproken kan worden, is te willen weten hoe het Arianna en Thijs vergaat, hoewel je wel van mijlenver kunt zien aankomen hoe hun onderlinge verhouding zich gaat ontwikkelen. Wat ook voor een lichte nieuwsgierigheid zorgt, is hoe de auteurs de twee ogenschijnlijke verhaallijnen willen laten samenvallen. Dit gebeurt uiteindelijk geleidelijk, zonder dat zich daarbij grote verrassingen voordoen.

Het aantal personages in Het Isisgeheim is niet al te groot en daardoor blijft het overzichtelijk en is het van begin tot eind goed te volgen. Niet iedereen is uitvoerig uitgewerkt, alleen over Arianna komt de lezer wat meer te weten. Dat de auteurs hiervoor gekozen hebben, is geen enkel probleem. Op het verhaal heeft het geen enkele invloed en om eventueel meer over de belangrijkste personen te weten te komen, is absoluut niet noodzakelijk. Dat Windmeijer en Slavenburg gekozen hebben voor bekende en aansprekende locaties is van toegevoegde waarde, het leeft daardoor veel meer, de lezer kan zich er een goede voorstelling bij maken en het wordt er, ook al is het misschien alleen maar voor de schijn, wel een stuk realistischer door.

Ondanks dat de spanning dus achterblijft ten opzichte van de historiek, de archeologie en de wetenschap, is Het Isisgeheim een interessante, leerzame, voor het overgrote deel boeiende semi-historische en zonder meer leesbare thriller.