Hartverscheurend

Hartverscheurend, liefdevol en bijzonder geschreven verhaal, dat is zo ongeveer de samenvatting die ik dit boek zou willen geven. ‘Ik kan er nét niet bij’ is een verhaal over een vader van twee zoons, de tweeling Willem en Maurits. Willem en Maurits zijn twee jongens met iet extra’s, door de schrijver beschreven als ‘zorgkindjes’.

Het boek gaat over het ‘alledaagse’, voor hoever je het alledaags kan noemen, leven van Sander, zijn vrouw Jip en hun twee zoons. Willem is geboren met een zware hersenbeschadiging wegens en herseninfarct tijdens de zwangerschap en Willem wordt op iets latere leeftijd gediagnostiseerd met autisme.

Het verhaal dat beschreven wordt gaat over de onderzoeken, de gesprekken met hulpverlening en de bezoekjes aan de artsen, maar ook over de mooie momenten en kleine stapjes de kinderen maken thuis en op de dagopvang waar ze dagelijks naartoe gaan. De schrijver beschrijft op een mooie en vooral positieve wijze hoe het in het leven van het gezin eraan toe gaat. Geen details blijft bespaard.

Niet worden alleen de positieve kanten benoemd, maar ook de zorgelijke en moeilijke kanten van het ouderschap worden uitvoerig besproken. De kinderen maken wel stapjes, maar deze zijn zichtbaar minder groot dan hun leeftijdsgenootjes. Deze stapjes zijn voor de ouders van de tweeling een mooi moment, maar tegelijkertijd ook weer een moment van bewustwording, dat hun kinderen ‘anders’ zijn.

Dit is dan ook meteen wat ik zo mooi vond aan dit verhaal. De schrijver beschrijft een moeilijke en af en toe ondraaglijke situatie op een positieve manier. Hij beschrijft zijn negatieve gedachten op zo’n manier dat je je kan inleven in zijn gedachtegang. De kinderen worden tijdens het hele boek geprezen en geaccepteerd zoals ze zijn. De ouders hebben vanaf het begin besloten dat ze voor hun kinderen gaan zorgen en hun liefde gaan bieden.