Enorm geraakt!

Dit boek heeft mij geraakt van begin tot eind. Ik heb al veel verhalen gelezen over kinderen met een verscheurde jeugd, maar dit is een verhaal op zich. Het syndroom van Münchhausen by proxy zorgt voor een vorm van kindermishandeling.

Het syndroom Münchhausen by proxy zorgt ervoor dat iemand een ziekelijke behoefte heeft aan aandacht, vaak van medisch personeel. Hiervoor wordt bij een slachtoffer een ziekte bedacht, veroorzaakt of aangebracht. Dit gebeurt om vervolgens artsen en medisch personeel opzettelijk te kunnen misleiden, waardoor het slachtoffer voor niks voor behandeld en zij de aandacht op kunnen eisen van de artsen.

Ik vond dat dit verhaal heel goed in kaart bracht wat het deed met het kind zelf. Het kind was in dit geval slachtoffer van haar moeder en daarom valt dit onder kindermishandeling. Roos verteld in dit geval haar verhaal en vertelt dit op een neutrale en open manier.

Uit het verhaal kan ik opmaken dat Roos een doorzetter is en ten alle tijden toch loyaal blijft aan haar moeder. Ze probeert ondanks haar moeder toch zichzelf te vinden in de puberteit bijvoorbeeld en wil toch de dingen doen die haar leeftijdsgenootjes ook doen. Ze zet zich hier enorm voor in, maar kan het niet helpen dat haar moeder haar hierin remt.

Haar sterke persoonlijkheid voelde ik het hele verhaal lang. Ze probeert te ontdekken waar het gedrag van haar moeder vandaan komt, maar kan dit niet plaatsen. Ook werd ze enorm gepest en buitengesloten op school en op de manege, maar ze hield zich sterk. Het raakte mij dan ook enorm dat haar moeder dit zolang heeft door kunnen zetten, zonder dat iemand in de omgeving ingreep of het doorhad.

Ik hoop dat dit boek ook een eyeopener kan zijn voor mensen om anders te leren kijken naar de wereld, dat sommige dingen van de buitenkant niet altijd zichtbaar zijn, maar er wel signalen kunnen zijn.
Het belangrijkste wat ik uit dit verhaal heb gehaald is; heb elkaar lief dat is het minste wat je kan doen!