Wat niemand mee wil maken...

Recensie van De verdwijning van Robin. Een boek van Marjan Gorissen.

Vorig jaar trof ik haar tijdens een boekpresentatie en ik had een leuk gesprek met haar. Ik heb het over Marjan Gorissen. Ik kocht haar boek en vervolgens zette ik het in de kast en keek er naar. Het lukte me niet om het boek op te pakken. Als moeder ben ook ik allergisch voor kinderleed.

Toch heb ik onlangs het boek gepakt en ben gaan lezen, want zoals zo veel Nederlanders heb ik het nieuws destijds gevolgd en heb ik ook met afschuw gehoord dat er van Robin maar weinig meer dan een voetje is teruggevonden. Ik was ook nieuwsgierig naar het verhaal hierachter.

Marjan weet op een manier haar verhaal te schrijven op een manier dat het lijkt of je over haar schouder meekijkt. Je krijgt een hekel aan de mensen die ze niet mag en de mensen die ze wel mag wil je een knuffel geven. Wat een fijne schrijfwijze heeft ze. Het verhaal daar kan en wil ik niet over oordelen: het is waargebeurd en ik ben er niet bij geweest.
Zo voelde het af en toe wel. Op het moment dat Marjan haar bevalling beschrijft heeft de hele buurt mij kunnen horen vloeken. Ik wil niet graag in de schoenen van die verpleegster staan. Wat is deze vrouw een schandvlek in de medische sector. Ze heeft al haar professionaliteit laten varen en haar mening de overhand gegeven. Dit had ze nooit mogen doen. Hoe gruwelijk de daad ook was, ze was nog niet veroordeeld. Het zegt ook genoeg over hoe Marjan in de media is neergezet door politie en justitie: als dader en niet als verdachte. Als deze instanties het anders aangepakt hadden en het ziekenhuis niet hadden geïnformeerd met details die niet relevant waren voor een goede bevallig, dan had deze verpleegster zich ongetwijfeld anders opgesteld.

Het is dan ook niet gek dat Marjan nog lang na haar invrijheidstelling psychische problemen heeft ondervonden aan het gebeuren.

Zo groot was het contrast dat ik zag op de boekpresentatie: een vrolijke, mooie Marjan met een leuke knul (Jesse) naast haar tegenover het hoopje ellende wat ik op mijn netvlies kreeg door het boek. Ik kan alleen maar blij zijn om het gegeven dat het uiteindelijk altijd goed komt, maar dat het niet vanzelf is gegaan, dat is zeker en dat dit voor de rest van haar leven als een litteken op haar ziel blijft zitten mag ook wel duidelijk zijn.

Resumé: goed boek, goed geschreven en hier en daar ook een potje humor. Ik geef het 4 sterren. ⭐️ ⭐️ ⭐️ ⭐️