Die andere kant...

Voor het selfpub cafe mocht ik het debuut van Jurgen Bulterman lezen. Duister meesterschap.
Als kleinkind van een overgrootvader die in Sachsenhausen en Neuengamme heeft gezeten en kleinkind van grootouders die ondanks de Joodse roots van oma in het verzet hebben gezeten, werkte dit boek als een rode lap op een stier. Ik moest en zou het lezen.
Het verhaal loopt als een speer. Al snel kreeg ik een band met de hoofdpersonen Will en Jake. Jurgen weet op meesterlijke manier de kant van Duitsers te belichten die géén nazi’s waren. Die de ideologie verfoeiden en lichamelijk en geestelijk in verzet gingen. Het is té makkelijk om te denken dat alle Duitsers slecht waren. Dan zou je ook moeten ontkennen dat er in Nederland zoveel NSB-ers waren. Ik kreeg een kijkje in de keuken van die andere kant van de oorlog. Het is duidelijk een boek waarvoor Jurgen veel naslagwerk heeft gedaan en hij weet zijn kennis zo te verwerken in het boek dat ik in ieder geval niet het idee kreeg dat ik een lesje geschiedenis kreeg.
Mag je een fictief verhaal schrijven over de Shoah? De meningen zijn hierover verdeeld. Toch zeg ik ja... Ik heb door mijn achtergrond een interesse ontwikkeld die mijn familieleden niet hebben. Ik wil alles weten en alles horen. Ook de details die eigenlijk te ziek zijn om te lezen. Maar ik lees ook graag boeken over de oorlog die niet waargebeurd zijn. Mijn mening is dat we over de Shoah moeten blijven schrijven. En zolang het met respect beschreven wordt en realistisch is, heb ik er geen moeite mee dat het fictie is, maar ik moet niet de mensen gaan herkennen die ik door mijn geschiedenis boek op school een plaats in een hokje gaf. Dat een in werkelijkheid slechte man ineens goed is in een boek.
Ik kreeg in het tweede gedeelte van het boek toch een beetje moeite met het fictieve van het verhaal. Enerzijds het uiterlijk van Jake… De Duitsers waren zo gedreven in hun onderzoek naar de perfecte mens dat ze een man met Joodse kenmerken er naar mijn idee feilloos tussenuit zouden pikken. Anderzijds is de verhaallijn waarin de toekomst van Hitler veranderd wordt een ding waar ik moeite mee heb. Maar goed… dat kan helemaal aan mij liggen.
Als je dit geen probleem vindt en je kan het aan de kant schuiven dan heb je een boek in handen waar de spanning en de actie vanaf druipt. Ik zal het boek dan ook zeker aanraden.
Qua techniek heb ik wel één klein dingetje waar Jurgen wat mee kan… De dialogen halen af en toe de snelheid eruit omdat elke gesproken zin op een nieuwe regel eindigt. Ook de zinnen die achter elkaar door dezelfde persoon gesproken worden. Hierdoor raakte ik regelmatig in de war omdat ik ineens kwijt was wie wat zei.
Een boek wat gelezen mag worden en waar Jurgen als debutant trots op mag zijn!