Een prachtig oorlogsverhaal

Voor de leesclub "De Boekenreizigers" onder leiding van Erna Eikhoudt, mocht ik het boek "De laatste lente aan de Seine" lezen, geschreven door Jeroen Kuypers.

Elise Calmann is een Joodse vrouw uit een gegoede, adelijke familie. Doordat ze met de markies Armand Rohan-Polduc was getrouwd, waant ze zich veilig voor de Duitse bezetters die in Parijs onveilig maken. Op een avond komt de Joodse politie aan de deur en nemen ze Elise mee. Ze probeert uit te leggen dat dit een vergissing is en dat ze is getrouwd met de markies, maar al haar argumenten komen in dovemansoren terecht. Elise wordt naar Darncy afgevoerd, de plaats waar heel veel Joden samen zitten en gedeporteerd. Toch schijnt er voor Elise een lichtpuntje, want haar expertise als kunstkenner wordt gevraagd door her Von Behr.

Von Trettlow is een Duitse majoor die aan het front een arm is verloren. Hij krijgt nu een job aangeboden om in Parijs de gebouwen te inspecteren en in kaart te brengen wie er eigenaren zijn enzo. Algauw merkt hij op dat er wanpraktijken aan de gang zijn en dat de huizen en appartementen van afgevoerde Joden snel in de handen van de SS terecht komen. Door zijn opleiding als architect, voelt hij ook aan dat er juridisch een staartje aan zit en dat meldt hij ook in zijn rapport. Hij hoopt dat zijn rapport nooit gelezen zal worden.
Op een morgen staat Barganzky voor zijn neus, hij is diegene die zijn rapport heeft gelezen en hij voelt dat von Trettlow niet het regime van Hitler en de SS volgt. Samen willen ze de oorlog doen stoppen, maar dan moeten ze heel voorzichtig te werk gaan.
Zal het hen ook lukken met gevaar voor eigen leven?
En zal Elise ooit bevrijd worden uit de klauwen van de SS?
Om dat te weten te komen moet je het prachtig verhaal De laatste lente aan de Seine lezen.

Toen ik de cover van het boek zag, was ik direct verkocht aan dat boek.
De cover straalt een bepaalde sereniteit uit met de Eifeltoren, gehuld in mist op de achtergrond. Boven een goedgeklede vrouw vliegen Duitse bommenwerpers over haar hoofd.
De titel "De laatste lente aan de Seine" geeft me ook om de één of andere reden een emotie van melancholie en verdriet.
Het verhaal dat Jeroen schrijft is met een hele vlotte pen geschreven, en is opgedeeld in verschillende delen. Je maakt kennis met de 2 hoofdpersonnages: Elise Calmann, een Joodse Parisienne en Max van Trettlow, een Duitse majoor.
Het verhaal beschrijft ook hoe de Duitse soldaten staan tegenover Hitler en zijn dictatuur en hoe zij zelf onder dit juk moeten leven.
Ik was helemaal in de ban van deze oorlogsroman, dat deze keer zich eens afspeelt in Parijs.
Bedankt Jeroen Kuypers dat ik jouw prachtig boek heb mogen lezen en analyseren voor onze leesclub.