Nevels - een verhaal met een feeëriek kantje

Voor de leesclub "De Boekenreizigers" mocht ik "Nevels" lezen, geschreven door Marcile de Waard.
In het verhaal maken we kennis met de zestigplusserskoppel Fay en Frank.
Ze zijn een doorsnee koppel waarbij Frank meestal het voortouw neemt in de relatie en ook wel de invulling van hun leven bepaald.
Wanneer het niet zo goed gaat met Fay's moeder, besluit Fay om terug naar haar ouderlijk huis te keren om de zorg van haar moeder op zich te nemen.
Dit is buiten Frank gerekend want hij ziet liever dat zijn schoonmoeder wordt opgenomen in een ouderlingeninstelling zodat ze daar verzorgd zou kunnen worden.
Toch drijft Fay haar zin door.
Fay begint het zelfs prettig te vinden om voor haar moeder en diens huishoudster te zorgen, maar ook de fijne herinneringen die ze heeft aan haar jeugd komen naar boven.
Heel af en toe lost mama raadsels uit het verleden die te maken hebben met de nevelsteen wat verder in de tuin, waarbij Fay niet goed weet waarover dit exact gaat of wat mama ermee bedoelt.
Beetje bij beetje komt de oplossing van die raadsels naar boven, en hoe langer Fay in haar ouderlijk huis verblijft, hoe anders ook haar kijk wordt op haar relatie met Frank.
Nevels is een prachtig verhaal die uit de pen van Marceline werd getoverd.
Het is niet nuchter verhaal zoals we ze kennen, maar een beetje dromerig, zweverig en wel mysterieus.
De titel van het boek past er dan ook perfect bij waarbij Marceline ook voor een prachtige cover heeft gekozen.
Het boek heeft al mijn verwachtingen ingelost en ik heb het verhaal dan ook met heel veel plezier gelezen.
Ik kon me wel vinden in het melancholische dat soms naar boven komt en waarbij je dikwijls mijmert naar jouw jeugdjaren waarin je vrij was van zorgen.
Uiteraard moet in ieder boek een slechterik en geheimen zitten, want anders zou dat maar heel saai geweest zijn. Zoals Frank in dit verhaal. Voor mij kwam hij over als een soort bullebak die graag een volgzame vrouw heeft waarover hij alle macht heeft. Gelukkig was hij geen agressieve persoon die geweld gebruikte, maar dat hij zijn vrouw onder de knoet wil houden zodat hij steeds in het centrum staat, dat zegt al genoeg.
Het mooiste karakter in dit verhaal was voor mij Rodney, de vriend van Fay’s broer. Hij begreep iedereen, hij oordeelde niet maar was wel de cement tussen alle personages. Hij had dan ook een zalvend karakter. Iedereen zou een Rodney in zijn leven moeten hebben.
Marceline, ik vond het heel fijn om jouw boek te lezen en bedankt dat je me ook eens hebt laten mijmeren naar mijn jeugdjaren. Het boek was voor mij ook een rustpunt in een moeilijke periode.
Bedankt hiervoor.