Mooi, maar ik wil leestekens!

In ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers zit de hoofdpersoon vastgegord in zijn rolstoel op de gesloten afdeling van een instelling waar hij tegen zijn zin verblijft en denkt, piekert, maalt en bedoelt. Hij zegt niets en misschien is er iets mis met zijn gehoor, maar van wat om hem heen gebeurt blijft hij een scherp waarnemer en inwendig voorziet hij zijn medebewoners en het personeel van snerpend commentaar. Ongericht wentelen zijn gedachten door elkaar en bewegen zich van verontwaardiging en machteloos verzet tegen zijn situatie via troebele herinneringen naar megalomanie.

Heel veel mensen vonden dit een geweldig boek. Het is ook een goed boek. Het heeft niet voor niets de Libris Literatuurprijs van 2021 gewonnen. Echter was de gedachtenstroom van meneer Busken niet helemaal voor mij weggelegd.

Waar ik de taal geweldig vond; prachtig mooie zinnen en woordkeuze, kon ik niet zo heel veel met de stijl. Ik heb het eerder al gezegd, maar ik hou gewoon van leestekens!
Nogmaals, het taalgebruik is prachtig! Dat maakt ook dat dit boek voor mij alsnog een middenmotor is, maar een nieuwe favoriet, helaas niet.