Oppervlakkige personages en dito plot

Jennifer L. Armentrout is geen onbekende in de boekenwereld. Ze publiceerde al meerdere series, voornamelijk binnen het young adult en new adult fantasy genre. Nu zullen haar boeken vooral onder romantasy vallen. In het begin van haar schrijverscarrière publiceere ze ook boeken onder het pseudoniem Jay Lynn, dit waren dan vooral contemporary romances. Tempting the Best Man is een van de boeken die ze onder dit pseudoniem publiceerde en verscheen voor het eerst in 2012. Nu, dertien jaar later, is het in het Nederlands verschenen en Tasio Ferrand is verantwoordelijk voor de vertaling. Dit is het eerste deel in de "Gamble Brothers" serie.

Mitch, de broer van Madison, gaat trouwen. Dat betekent een heel weekend met een grote groep feestvierders vertoeven op een wijngaard. Geen probleem, absoluut niet. Madison is een van de bruidsmeisjes. Waar ze alleen geen rekening mee heeft gehouden is dat Chase Gamble, de beste vriend van haar broer, getuige is. En Madison en Chase hebben een verleden, een gênant verleden. Ze kennen elkaar al hun hele leven, maar Madison gaat hem het liefst uit te weg na wat er een aantal jaar geleden is voorgevallen. Maar het lot lijkt hele andere plannen te hebben. Lukt het Madison om dit weekend ongeschonden door te komen of is haar crush sterker?

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit hoofdpersonen Madison en Chase. Hierdoor leer je hen zo goed en zo kwaad als het gaat kennen. Beide missen alleen diepgang, ze blijven erg op de vlakte waardoor je ze niet zo goed leert kennen als eigenlijk zou moeten voor een romance. Het boek is met slechts 119 pagina's niet dik, dus er is ook niet veel ruimte voor een goede uitwerking van de personages. Dit zorgt er alleen wel voor dat de chemie ontbreekt. Madison is iemand die alles maar aan laat komen waaien en ze verandert het hele verhaal niet. De auteur geeft dingen over haar prijs die er eigenlijk ook niet toe doen voor het verhaal. Chase daarentegen bevat meer diepgang. Hij heeft als kind weinig liefde van zijn ouders gekend en hij is bang om net zo te zijn of te worden als zijn vader, die zijn vrouw mishandelde en geen liefde kon geven aan haar en zijn drie zonen. Dit zit Chase duidelijk in de weg, want hij blijft herhalen dat hij bang is om zijn vader te zijn. Hierdoor blokkeert hij als het op zijn gevoelens voor Madison aankomt. Hij herhaalt het alleen wel erg vaak. Dit in herhaling vallen wordt gedurende het lezen steeds vervelender. Ondanks dit gegeven maakt hij wel een ontwikkeling door, maar deze voelt vrij geforceerd.

De verhaallijn is flinterdun. Het speelt zich in een tijdsbestek van drie dagen af, het boek heeft darvoor precies de goede lengte. Helaas hangt de plot van toevalligheden aan elkaar, waardoor het voorspelbaar wordt. Je kunt al van ver aan zien komen dat de hoofdpersonen continu met elkaar moeten dealen en dit levert nergens spanning op. Want, die connectie tussen Madison en Chase is er niet. Ze voelen meer aan als broer en zus dan als een beoogd stel. Buiten dit heeft het boek weinig om het lijf.

Ondanks dat de personages en de plot echt goede uitwerking missen, is de potentie van Armentrout als auteur hier al wel zichtbaar. Ten opzichte van dit boek is ze enorm gegroeid in haar schrijven en dat is vooral merkbaar als je haar nieuwere werk al eerder hebt gelezen. Hier komt duidelijk uit naar voren dat ze toen aan het begin van haar carrière stond. Desondanks leest het snel weg, zoals een tussendoortje. Daar is deze novelle ook voor bedoeld.

De best man van Jennifer L. Armentrout is een korte novelle die prima wegleest, maar die uitwerking mist in zowel personages als plot. Het boek voelt nergens geloofwaardig aan en de auteur heeft steken laten vallen. De potentie is al wel duidelijk zichtbaar en in vergelijking met haar nieuwere werk merk je dat ze nog een beginnend schrijver was toen dit boek werd gepubliceerd. Het nodigt alleen niet uit om de vervolgdelen over broer Chad en Chandler Gamble te lezen, daar was dit verhaal echt te oppervlakkig voor.