Lezersrecensie
Een historische avonturenroman met een onbevreesd meisje in de hoofdrol
“Ik zal je vinden” is een historische YA geschreven door Ria Lazou.
De Nederlanden, 1672.
Tijdens de Gouden Eeuw groeien de Nederlanden uit tot een machtige natie met bloeiende economie. Op het platteland ten oosten is de situatie echter helemaal anders.
Het verhaal draait om de zeventienjarige Marrie. Ze woont in Twente, een deel van Overrijsel dat grenst aan de Duitse grens, toen nog het “Heilig Roomse Rijk”. Het Duitse leger, onder het bevel van bisschop van Münster, rooft, plundert, verkracht en legt onnoemelijk hoge belastingen op en niemand komt hen verdedigen.
Tijdens één van die plundertochten wordt Hilde, de hoogzwangere zus van Marrie, ontvoerd. Marrie blijft echter niet bij de pakken zitten en besluit Hilde zelf te gaan zoeken. Ze reist van herberg tot herberg en laat overal boodschappen achter en probeert info te verkrijgen. Onderweg ontmoet ze soldaten, handelaars en rovers, maar krijgt ze ook hulp van de zwerversjongen Joris en een knappe bierbrouwer Pieter.
Achteraan het boek kan je een kaartje vinden met waar het zich precies afspeelt en ook een verklarende woordenlijst. Toch wel handig, want ik kan me in Nederland nooit echt oriënteren en bepaalde woorden waren anders moeilijker te begrijpen.
Het boek is een historische avonturenroman met een zeer moedig hoofdpersonage. Familie en de onvoorwaardelijke liefde voor haar zus is de rode draad doorheen het verhaal.
Af en toe krijg je ook een kijkje in het hoofd van Hilde. Dit was telkens maar heel kort. Dit had misschien toch iets meer mogen zijn.
Het wordt chronologisch verteld (op de flashback aan het begin van het boek na) en we volgen Marrie in de kleine maand dat ze onderweg is. De setting wordt realistisch omschreven en gelukkig waren er ook goede mensen in Twente en omgeving. De auteur is er ook heel goed in geslaagd om het onrecht neer te schrijven. De gebeurtenissen zijn goed omschreven zonder ooit echt expliciet te worden. Dit boek kan dus eigenlijk perfect al gelezen worden vanaf 14 jaar.
Bedankt voor dit recensie-exemplaar.
De Nederlanden, 1672.
Tijdens de Gouden Eeuw groeien de Nederlanden uit tot een machtige natie met bloeiende economie. Op het platteland ten oosten is de situatie echter helemaal anders.
Het verhaal draait om de zeventienjarige Marrie. Ze woont in Twente, een deel van Overrijsel dat grenst aan de Duitse grens, toen nog het “Heilig Roomse Rijk”. Het Duitse leger, onder het bevel van bisschop van Münster, rooft, plundert, verkracht en legt onnoemelijk hoge belastingen op en niemand komt hen verdedigen.
Tijdens één van die plundertochten wordt Hilde, de hoogzwangere zus van Marrie, ontvoerd. Marrie blijft echter niet bij de pakken zitten en besluit Hilde zelf te gaan zoeken. Ze reist van herberg tot herberg en laat overal boodschappen achter en probeert info te verkrijgen. Onderweg ontmoet ze soldaten, handelaars en rovers, maar krijgt ze ook hulp van de zwerversjongen Joris en een knappe bierbrouwer Pieter.
Achteraan het boek kan je een kaartje vinden met waar het zich precies afspeelt en ook een verklarende woordenlijst. Toch wel handig, want ik kan me in Nederland nooit echt oriënteren en bepaalde woorden waren anders moeilijker te begrijpen.
Het boek is een historische avonturenroman met een zeer moedig hoofdpersonage. Familie en de onvoorwaardelijke liefde voor haar zus is de rode draad doorheen het verhaal.
Af en toe krijg je ook een kijkje in het hoofd van Hilde. Dit was telkens maar heel kort. Dit had misschien toch iets meer mogen zijn.
Het wordt chronologisch verteld (op de flashback aan het begin van het boek na) en we volgen Marrie in de kleine maand dat ze onderweg is. De setting wordt realistisch omschreven en gelukkig waren er ook goede mensen in Twente en omgeving. De auteur is er ook heel goed in geslaagd om het onrecht neer te schrijven. De gebeurtenissen zijn goed omschreven zonder ooit echt expliciet te worden. Dit boek kan dus eigenlijk perfect al gelezen worden vanaf 14 jaar.
Bedankt voor dit recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie
