Na een leven lang ‘wij’, is het nu ‘ik’.

Ik las “Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold.”, geschreven door Israel Van Dorsten.

Vijfentwintig jaar lang hebben Israel en zijn broers en zussen geleefd volgens het geloof van zijn vader. Ze waren verborgen voor de buitenwereld en ‘bestonden’ niet eens op papier. Geen vrienden, enkel contact met geesten en bidden, veel bidden.

De jongen die ontsnapte en terecht kwam in een café waar hij het meest waanzinnige verhaal vertelde in 2019 herinner ik me nog van uit het nieuws. Zelfs in België is het een tijdje iets geweest wat toen op iedere voorpagina stond.

Een heftig boek is het.
Het is non-fictie, maar het leest als een soort dagboekroman. Gestoord!
Soms misschien wat veel details over verzonnen geesten, maar ik snap wel waarom het erin moest. Het maakte echt duidelijk hoe manipulatief de vader was. En wat moet het moeilijk zijn om al van zo jong geen eigen identiteit te mogen hebben.