toen iedereen ons kwijt was

Pom en Siem ontmoeten elkaar toevallig en vanaf dat moment zijn ze vrienden. Geen gedoe, geen uitleg. Gewoon: vrienden.
‘Om vrienden te worden hoef je alleen maar te zijn.’

Ze beleven samen de kleinste avonturen op het platteland, die ik daardoor juist zo heerlijk vind. Soms maken ze niks mee, en juist dat niks is alles. Pom zegt het mooi: ‘Niks doen is ook iets doen.’

De verhalen zijn daarnaast soms ook bizar, maar dan op de allerleukste en allerliefste manier. Een meisje dat op een koe rijdt omdat een paard te duur is. Een vogel die een haas leert hoe hij door een hek komt. Vissen die dol zijn op macaroni. En achterin vertelt Wouter Klootwijk dat hij het allemaal niet heeft verzonnen.

Wat ik heel mooi vond aan de verhalen is dat Pom en Siem zó mooi laten zien dat je van verschillen iets kunt leren. Bij Pom thuis liggen het mes en de vork altijd aan de goede kant en moet je rechtop zitten aan tafel.
Siem weet juist hoe de haven eruitziet, hoe je met de bus gaat, en hoe je in een hijskraan klimt.

De illustraties van Esther Leeuwrik zijn werkelijk waar prachtig in hun eenvoud. Veel groen, veel rust, veel natuur. Perfect bij het verhaal. Er zitten ook leuke details in de illustraties zoals dat Pom een witte overall aan heeft met groen haar en Siem andersom.

Een warm boek om voor te lezen vanaf een jaar of 8, of om zelf te lezen. Korte zinnen en veel ruimte om te verdwalen in de fantasie.

Dank Leopold voor dit pareltje. Ik heb er écht van genoten.

Instagram: @leesadvies