Meesterlijke Meester Dood

Boek gelezen voor een leesclub
Meteen als je het boek ziet, krijg je hoge verwachtingen. Het begint al bij de cover met de afbeelding van een zakhorloge met gebroken glas en een bloedvlek. De wijzers zijn blijven stilstaan rond 11u10, of is het 23u10? Is er op dat moment iemand gestorven? Verder zien we ook nog een aantal radertjes, die doorlopen op de achterzijde.
Op de achterflap wordt de lezer aangesproken door de dood.
"" Wij kennen elkaar, jij en ik.
Vrees mij niet, maar aanvaard mijn komst.""

De korte inhoud (ook achterflap) laat je vermoeden dat het voornamelijk Tom Beckx is die de hoofdrol zal spelen. Niets is minder waar. Al gauw zal blijken dat de verhaallijn rond Stan minstens even belangrijk is.

Het verhaal start in 1218 in Bagdad. Akram ontmoet op de markt iemand die hij liever niet had gezien. Geduld is een schone zaak, want de betekenis hiervan wordt pas naar het einde toe duidelijk.
Daarna verplaatst het verhaal zich naar het heden.

We maken kennis met Stan Schoeters, rond wie een hele verhaallijn draait. Dankzij het harde werken heeft hij ervoor kunnen zorgen dat het zijn gezin aan niets ontbreekt. Maar alles heeft zijn prijs.

Tom Beckx, de wetsdokter, is in behandeling van een psychiater. Hier blijkt dat niet alleen de gebeurtenissen bij de zaak Pan (zie vorig boek), maar ook enkele zaken uit zijn jeugd, moeilijk te verwerken zijn. Via cursieve stukjes krijgen we hier meer over te weten.

Dit keer is het geen aaneensluitend verhaal. Wel eerder losse gebeurtenissen waarin een groot aantal personages de revue passeren. Je moet goed bij de les blijven om te kunnen volgen en te begrijpen waarom dit alles gebeurt.
Zelfs rechercheur Raoul en zijn nieuwe collega Alexandra hebben moeite om die bizarre ongevallen te snappen. Maar uiteindelijk blijkt alles wel met elkaar verband te houden en vallen alle losse stukjes mooi in elkaar.

Het boek eindigt zoals het (op de achterflap) is begonnen. Meester Dood spreekt je als lezer nogmaals aan en je beseft dat het wel klopt. Zodra je geboren wordt, komt je dood al dichter bij. (Best wel heftig als je daar aan denkt)
"Ik ben bij u, overal, altijd."

Eens het boek uit, laat het verhaal je niet meteen los. Je gaat nadenken over een en ander en dan ga je beseffen waarom deze slachtoffers werden gekozen.
Maes en Wade zijn er weerom in geslaagd om mijn hersenen op volle toeren te laten werken, en mij enkele aangename uurtjes leesplezier te bezorgen.
Ja uurtjes…..want het boek was op recordtempo uitgelezen.
Laat maar komen dat volgende boek. 