Spannend, doordacht en meeslepend tot de laatste bladzijde

Wat een meeslepende en ijzingwekkende thriller heeft Samuel Bjørk weer neergezet met De laatste Ochtend! Vanaf de allereerste bladzijde word je als lezer moeiteloos meegesleurd in de wereld van Mia en Munch, waar de spanning direct voelbaar is. Geen lange opbouw, geen omwegen – Bjørk zet de toon meteen goed neer.

Ook in dit zesde boek over het duo worden ze geconfronteerd met een brute moordenaar die het kat-en-muisspel tot kunst verheven heeft. De dader laat telkens cryptische hints achter die naar het volgende slachtoffer leiden – slachtoffers die binnen 24 uur dreigen te vallen. De tijd dringt, de druk is hoog en als lezer voel je dat continu.

Wat het boek extra krachtig maakt, is het vertrouwde gevoel van de terugkerende personages. Je komt oude bekenden tegen, wat fijn is voor de trouwe lezer. Tegelijkertijd is het goed om te weten dat dit boek eigenlijk het tweede deel vormt binnen een subreeks over Mia’s beginjaren. Dat zorgt voor een interessant spanningsveld: je weet soms al meer over hun toekomst uit andere boeken, wat maakt dat je scènes anders beleeft.

Dat gezegd hebbende: de tijdssprongen vragen soms wat schakelen, vooral als je bijvoorbeeld net De terugkeer van Mia hebt gelezen, dat zich juist aan het einde van haar carrière afspeelt. Maar dat maakt het ook fascinerend om haar ontwikkeling als personage van beide kanten te zien.

Bjork weet ook in dit boek de spanning op meesterlijke wijze op te bouwen. Je wordt steeds verder het verhaal ingezogen en je blijft lezen omdat je móét weten wat er gaat gebeuren. En zoals altijd zet hij je als lezer op het verkeerde been – ik probeer de dader altijd te raden, maar Bjørk weet me iedere keer te verrassen.

Kortom: De laatste Ochtend is opnieuw een sterk staaltje Scandinavische thrillerkunst, waar liefhebbers van het genre echt van zullen smullen. Spannend, doordacht en meeslepend tot de laatste bladzijde!