Mirrorlake

Op vijftienjarige leeftijd vertrekt Hope uit huis om aan haar doorgedraaide moeder te ontsnappen. Haar tweelingzus Hazel blijft achter om voor hun moeder te zorgen.
Nadat moeder achttien jaar later is overleden besluit Hope terug te keren en gaan de zussen het ouderlijke huis verbouwen om daar samen te gaan wonen. Hope heeft het moeilijk met haar terugkeer, maar speciaal voor Hazel zet ze door. Wanneer ze een zwerfhond vinden wordt dat al snel Hopes steun en toeverlaat.
Jeugdvriend Mason start als aannemer om het huis te verbouwen. Vroeger was Hazel altijd al verliefd op hem en achteraf blijkt de liefde wederzijds te zijn. Maar kan die liefde nu weer een kans krijgen?
Tot slot verschijnt Enzo op het toneel; hij blijkt de eigenaar van het hondje te zijn. Enzo biedt aan om ook te helpen met de verbouwing van het huis en op die manier kan Hope nog genieten van de aanwezigheid van hondje Rio.
Wat Hope en Hazel niet weten is dat zowel Enzo als Mason een verborgen agenda hebben. Er ontstaat een conflict dat alleen overwonnen kan worden door pure liefde en vertrouwen.

Het huis in Mirrorlake is een typische feelgood met prille relaties, een aantal stomende scènes en een leuke einde. Toch is het niet allemaal pais en vree waar we over lezen. Alle vier de personages hebben heftige dingen meegemaakt en daardoor dragen ze geheimen met zich mee.
Hoe verder in het verhaal, hoe meer de geheimen zich ontrafelen. Dit zorgt ervoor dat je graag wilt doorlezen om te ontdekken wat er allemaal speelt. Niet alle situaties zijn even geloofwaardig maar dit is niet storend.

De schrijfstijl van Olivia Hill ligt mij persoonlijk niet. De zinnen lopen niet zo lekker, ondanks dat het in gemakkelijke taal is geschreven. Gelukkig is dit een persoonlijke smaak en doet dit niet direct af aan het verhaal.
Hoewel het begin van het boek een beetje saai is wordt dat door het einde goed gemaakt. Het begin draait namelijk vooral om de verbouwing en het langzaam ontdekken van de geheimen. Pas over de helft komt er meer vaart in het verhaal en wordt het spannender. Hier vinden ook de romantische scènes plaats en deze zijn fijn omschreven, in balans met de rest van het verhaal.

Doordat ik persoonlijk de schrijfstijl niet fijn vond lezen en het verhaal me niet pakte, geef ik dit boek 3 sterren.