Alleen liefde kan zoveel pijn doen

Wanna feel alive, outside I can't fight my fear
Isn't it lovely, all alone?
Heart made of glass, my mind of stone
Tear me to pieces, skin to bone (Billie Eilish, khalid)

''In het hart van de grootste criminele netwerken ter wereld, daar waar moord en macht heersen, bevinden zich de captives, de gevangenen. Ze zijn de schaduwen en tegelijk de vertegenwoordigers van hun eigenaars.
Al sinds haar puberteit is Ella Collins een gevangene. John, haar bezitter, gebruikt liever haar lichaam en maakt haar leven tot een nachtmerrie. Tot hij haar vertelt dat ze voor iemand anders gaat werken.''

'Speel niet met de duivel, mijn engel, en doe niets waar je spijt van krijgt…..'

Ella is in de eerste instantie opgelucht. Ze denkt dat het niet slechter kan dan John, maar ze realiseert zich al snel dat haar nieuwe eigenaar van een heel andere orde is. Ash, de charismatische leider van het Scott-netwerk, die weigert een gevangene aan zijn zijde te hebben. Om de een of andere duistere reden heeft hij een diepgewortelde haat tegen deze vrouwen. Er begint een gevaarlijk spel tussen hen als Asher Ella wil laten boeten, maar zij is niet van plan om toe te geven aan zijn grillen.

Het lijkt wel of ik de laatste tijd steeds meer Dark Romance voorbij zie komen. Misschien komt het doordat ik altijd thrillers las, maar ik hou wel van wat duistere romantiek op z’n tijd (in boeken). Over het geheel genomen leest Captive makkelijk weg en is het vergelijkbaar met de bad boy-verhalen, maar wees wel bewust dat sommige scènes door (vooral jonge) lezers als schokkend kunnen worden ervaren en er trigger warnings gelden, als: verkrachting, fysiek geweld, en ongecensureerd taalgebruik.

Ondanks deze zaken is het is niet moeilijk, om als lezer te sympathiseren met een aantal personages en de humor verzacht de rauwe wereld waarin ze zich begeven. Maar dat leidt ook tot een paar inconsistenties met luchtige passages die er (duidelijk) niet zouden moeten zijn als je je bezighoudt met de wereld van bendes en de ellende die ze veroorzaken. Maar ook caps hebben een privéleven is het niet?

Wat de hoofdpersonen betreft, heb ik wat gemengde gevoelens. Asher is een psychopathische eikel, al is hij net zo makkelijk vertederend te noemen. (Kan dat?) Ja, zijn persoonlijkheid is nogal bipolair, maar dat zorgt er ook voor dat je toch meer van hem te weten wil komen. Wat is er gebeurd? Hoe is hij zo geworden? Ella is eigenlijk lastiger te duiden. Ook al zit je in haar hoofd en voel je haar strubbelingen, haar energie strookt niet altijd met wat ze heeft doorgemaakt. Toch zijn de trauma's, duidelijk in beeld gebracht, waardoor je een goed beeld krijgen van situaties, met slachtoffers zoals zij.

Maar niet langer, van de ene pagina op de andere, besluit Ella om niet langer passief en bang te zijn en in opstand te komen tegen zo’n beetje de enige persoon die haar zou moeten intimideren en imponeren: de leider van de bende. De slow burn wordt goed beheerst en zorgt ervoor dat we elk moment en toenadering kunnen waarderen. Het past goed bij het verhaal, al voel je als lezer de spanning natuurlijk oplopen. Tussen liefde en haat zit een dunne lijn .

Na dit eerste deel ben ik onwijs benieuwd naar het volgende boek dat er al snel aankomt. Dat tussendeel zal overigens over een ander personage uit het verhaal gaan, wat het gelijk interessanter maakt, want als lezer krijg je meer achtergrond voor het sluitende derde deel. Ik kan niet wachten om verder te lezen!

ps. Vergeet niet de heerlijke muzieklijst op te zoeken op Spotify ;)
Het maakt de leeservaring zeker nog beter!