Aangrijpend Eerlijk: Een Leven Met BDD

Wie naar haar kijkt ziet een mooie vrouw, maar Maaike Schmitz kan niet eens in de spiegel kijken. Ze heeft BDD, oftewel Body Dysmorphic Disorder, of Body Dysmorphia. Een stoornis in de lichaamsbeleving.

‘Als ík het al weerzinwekkend vind om naar mezelf te kijken, hoe moet een ander dat dan wel niet ervaren?’ schrijft Maaike hierover in haar boek.

Spiegeltje spiegeltje aan de wand, ik ben de lelijkste van het land is het zevende deel in de Hoofdzaken-serie van Blossom Books en is een aangrijpend en eerlijk boek over een bijzondere stoornis waarover nog niet heel veel bekend is. Gelukkig zijn er in de afgelopen jaren verschillende onderzoeken gedaan om deze ziekte wat beter te doorgronden.

Maaike Schmitz (1988) is fotograaf, content creator en ICT-medewerker. Ze is getrouwd met Joël en heeft twee kinderen. Samen met haar vriendin Romi beheert ze de website vandaagnietthuis.nl. Daarop delen ze allerlei leuke plekjes en hotspots.

In haar nieuwe boek Spiegeltje spiegeltje... legt Maaike uit hoe haar leven met BBD eruitziet en vooral hoe het haar leven heeft beïnvloed. Het is geschikt voor iedereen die met BDD te maken krijgt of er graag meer over wil weten.

‘Een seconde van mijn spiegelbeeld kon bepalend zijn voor mijn hele dag.’

Iedereen kijkt weleens in de spiegel en denkt “hmm, ik zie er niet uit vandaag”. Geen probleem, misschien dat je de spiegel een dagje overslaat of dat je beseft dat je niet zo lekker in je vel zit. Bij Maaike werkt dat anders. Na haar zwangerschap zag ze een kale plek op haar hoofd en die gedachte kon ze niet meer loslaten. Ze dacht dat ze kaal werd en móést om de haverklap haar haar controleren. In het begin was elk spiegelend oppervlak een mogelijke bevestiging. In haar hoofd werd dat kale plekje alleen maar erger en erger, verloor ze overal haar en was dat voor iedereen zichtbaar, terwijl dit dus niet zo was.

Toen Maaike op Instagram over BDD las, voelde ze herkenning en wist gelijk dat het dat was wat haar leven in de greep hield. *BDD is een mentale ziekte waarbij je een vertekend zelfbeeld hebt en alleen maar bezig bent met (de negatieve kant van) het uiterlijk. Na bevestiging van de diagnose onderging ze een behandeling in het Amsterdam UMC.

Herkenning
Persoonlijk hou ik ook niet van spiegels, foto’s en al helemaal niet van bewegende beelden van mezelf. En ik zal mezelf nooit op de voorgrond zetten om mijn mening te verkondigen. Misschien is het geen BDD, maar het vertekende beeld en de onzekerheid is zeer herkenbaar. Heel knap dus dat Maaike haar persoonlijke verhaal op papier heeft gezet en de durf heeft om zich kwetsbaar op te stellen en het gevecht aan te gaan. Behalve het inkijkje in haar hoofd, steekt ze daarnaast haar hand uit naar mensen die er ook last van hebben. Hoe lief is dat?

En dat je weet dat deze tijd mensen overal een mening over hebben. Hoe confronterend is het dan dat iedereen over jouw leven kan lezen en je met hoofd & verhaal in de boekwinkel ligt? Maar het is zondermeer een mooie toevoeging aan de reeks Hoofdzaken.

Met Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de lelijkste van het land heeft Maaike Schmitz duidelijk d.m.v. Schema’s, columns en persoonlijk verhaal omschreven wat BDD is. Niks ijdelheid of arrogantie, maar een psychische stoornis die nog vaak niet wordt (h)erkend. Iemand met BDD hecht een te grote, ongezonde waarde aan (delen van) het uiterlijk. Je bent extreem kritisch op jezelf en vind één of meerdere lichaamsdelen afstotelijk, terwijl buitenstaanders vaak niets opvalt. Die hevige focus zorgt ervoor dat negatieve gedachten van walging, somberheid en schaamte je leven kunnen overnemen.

Voor je het weet kun je dan in een vicieuze cirkel belanden. Maaike roept mensen op om hulp te zoeken. Misschien dat BDD nooit helemaal over gaat, maar het kan heel veel verbeteren.

Ze eindigt haar dankwoord, met deze mooie zin van Coco Chanel (dus die houden we er in ;)
Beauty begins the moment you decide to be yourself