Een ongelofelijk knap spel tussen verteller en lezer

Wat een ongelofelijk knap spel tussen verteller en lezer wordt in dit boek gespeeld. Als geen ander weet Tine Bergen de lezer te bespelen. Ik heb deze psychologische thriller dan ook in één adem uitgelezen.

De cover intrigeerde mij. Vissen praten niet. Als ze het wel zouden doen, wat zouden ze dan zeggen?

We worden afwisselend meegenomen in het heden, nog zeven dagen voor het nieuwe schooljaar begint en in het recente verleden, de afgelopen zomer.

De tekst in het nu staat cursief gedrukt en duurt enkele uren. Flo wordt meegenomen naar het politiebureau om ondervraagd te worden over de dood van David De Vadder, de papa van Artur die afgelopen schooljaar bij haar in de klas zat. Hij is vermoord en Flo had een zeer goede band met Artur. Ze wordt dan ook verdacht van de moord op David.

We leren Flo kennen als een sympathieke en begane juf. Maar haar band met Artur en het gezin De Vadder gaat wel erg ver. Te ver? Enkele tientallen bladzijden verder ontstaan er al twijfels in mijn hoofd over Flo. Gaat ze inderdaad niet te ver? De twijfel begint toe te slaan en misschien zijn mensen niet wie ze schijnen te zijn. Geleidelijk aan komen we meer te weten over Flo. Het is duidelijk dat ze een hele bagage meesleurt en er komen steeds meer lijken uit de kast (geen echte). Toch duurt het lang, eigenlijk tot de finale op het einde, vooraleer je er de vinger kunt op leggen. Tot dan ging het in mijn hoofd alle kanten op.

Het is moeilijk over het boek te schrijven zonder spoilers te gebruiken.

Het boek laat je sprakeloos achter. Uiteindelijk zijn alle personages in het boek onsympathieke personen. Niemand en niets is wat het lijkt. Een boek over geheimen en verraad.


Lees je graag een psychologische thriller of wil je voor het eerst een psychologische thriller lezen? Met dit boek zit je zeker goed.