Lezersrecensie
Na zesenzestig jaar nog altijd actueel
De ophefmakende roman waarmee Françoise Sagan debuteerde in 1954 op 18-jarige leeftijd en de helft van lezend Frankrijk choqueerde.
De andere helft van lezend Frankrijk was erg lovend over het boek waarin een jong meisje probeert te genieten van het leven en de normen van toen overboord gooit.
De titel is gebaseerd op een gedicht van Paul Eluard:
Adieu tristesse
Bonjour tristesse
Tu es inscrite dans les lignes du plafond
Tu es inscrite dans les yeux que j'aime
Tu n'es pas tout à fait la misère
Car les lèvres les plus pauvres te dénoncent
Par un sourire
Bonjour tristesse
Amour des corps aimables
Puissance de l'amour
Dont l'amabilité surgit
Comme un monstre sans corps
Tête désappointée
Tristess beau visage
PAUL ELUARD, La vie immédiate
Met dit mooie gedicht begint het boek Bonjour Tristesse.
'Ik aarzel om het onbekende gevoel, waarvan de tederheid en de verveling mij vervolgen, de naam, de mooie, diepe naam van 'droefheid' te geven. Het is een zo volledige ervaring, zo egoïstisch tevens, dat ik er mij haast om schaam, terwijl de droefheid mij daarentegen altijd als iets eerbiedwaardigs is voorgekomen. Háár kende ik niet, doch wel de verveling, de spijt en, in mindere mate, de gewetenswroeging. Over mij is iets als een zijden sluier neergedaald, zenuwslopend en zacht, die van de anderen verwijderd houdt.'
Dit is de openingszin van het mooie boek Bonjour Tristesse over de nog onvolwassen puber Cécile.
Het verouderde taalgebruik stond mij tegen in deze vertaling, bijna had ik het boek aan de kant gelegd. De mooie zinnen en de gevoelens van de puber Cécile zijn knap beschreven. Dat heeft mij over de streep getrokken om verder te lezen.
Er is een groot verdriet in het leven gekomen van dit zeventienjarige meisje dat haar van de anderen verwijderd houdt. De openingsalinea had mij al ingenomen. Wat kon dat grote verdriet zijn? Benieuwd las ik verder.
In die zomer brengt Cécile de vakantie door in een gehuurde villa aan de Middellandse Zee samen met haar vader en zijn minnares, Elza. Cécile voelt zich volkomen gelukkig. Tot haar vader Anne Larsen uitnodigt, een jeugdvriendin van haar moeder.
Daar leert Cécile Cyril kennen en de smaak van haar eerste kussen. Over de opschudding die rond Bonjour tristesse ontstond, schreef Sagan later: 'Het ontoelaatbare was dat een meisje van zeventien zonder verliefd te zijn de liefde bedreef met een jongen van haar eigen leeftijd, en dat zij daar niet voor werd gestraft. Dat zij niet hopeloos verliefd op hem werd en aan het eind van de zomer niet zwanger van hem was.'
Op een ochtend kondigt Anne aan de ontbijttafel aan: 'Je vader en ik zouden graag met elkaar trouwen.' Cécile begrijpt er niets van, haar vader, die hardnekkige tegenstander van het huwelijk, van alle vaste banden, zou na één nacht volkomen van mening veranderd zijn...? Het zou haar hele leven overboord gooien. De eerste week ging in een oogwenk voorbij. Het waren zeven gelukkige en prettige dagen - de laatste trouwens.
Anne en haar vader zijn dan ook elkaars tegenpolen. Anne is gedisiplineerd, intelligent, gevoelig, houdt van kunst en cultuur en houdt vast aan normen en waarden. Haar vader gedraagt zich onverantwoordelijk, wil genieten van het leven, heeft de ene minnares na de andere en is chaotisch.
Cécile had altijd haar hart uitgestort bij haar vader. Over alles hadden ze vroeger samen gepraat. Nu heeft ze het gevoel dat hij haar in de steek laat. Ze denkt: 'Je houdt niet meer van me zoals vroeger, je hebt me verraden.'
Ze zal vanaf dan ook alles op alles zetten om de relatie tussen Anne en haar vader te verbreken.
Haar vader heeft een vreemde relatie met zijn dochter. Hij neemt haar mee naar casino' s en koopt dure kleren voor haar. Zowel zij als haar vader hebben onophoudelijk uiterlijke drukte nodig om zich goed te voelen. Een beschrijving van AD(H)D? Ik vroeg het mij af onder het lezen.
In deel I van het boek leren we Cécile kennen als een naïeve onvolwassen, oppervlakkige puber die houdt van luxe en een leeg duur leventje, net als haar vader.
In deel II is Cécile iets volwassener maar tegelijk is ze niet in staat de emotionele gevolgen van haar daden op anderen in te schatten. Ik voelde het aankomen: dit verhaal kon alleen maar tragisch eindigen, hoewel het slot mij toch nog verraste.
Lees hier een interessante recensie over Bonjour tristesse en Françoise Sagan:
www.knack.be/nieuws/boeken/francoise-sagans-bonjour-tristesse-wordt-60/article-normal-132199.html
De andere helft van lezend Frankrijk was erg lovend over het boek waarin een jong meisje probeert te genieten van het leven en de normen van toen overboord gooit.
De titel is gebaseerd op een gedicht van Paul Eluard:
Adieu tristesse
Bonjour tristesse
Tu es inscrite dans les lignes du plafond
Tu es inscrite dans les yeux que j'aime
Tu n'es pas tout à fait la misère
Car les lèvres les plus pauvres te dénoncent
Par un sourire
Bonjour tristesse
Amour des corps aimables
Puissance de l'amour
Dont l'amabilité surgit
Comme un monstre sans corps
Tête désappointée
Tristess beau visage
PAUL ELUARD, La vie immédiate
Met dit mooie gedicht begint het boek Bonjour Tristesse.
'Ik aarzel om het onbekende gevoel, waarvan de tederheid en de verveling mij vervolgen, de naam, de mooie, diepe naam van 'droefheid' te geven. Het is een zo volledige ervaring, zo egoïstisch tevens, dat ik er mij haast om schaam, terwijl de droefheid mij daarentegen altijd als iets eerbiedwaardigs is voorgekomen. Háár kende ik niet, doch wel de verveling, de spijt en, in mindere mate, de gewetenswroeging. Over mij is iets als een zijden sluier neergedaald, zenuwslopend en zacht, die van de anderen verwijderd houdt.'
Dit is de openingszin van het mooie boek Bonjour Tristesse over de nog onvolwassen puber Cécile.
Het verouderde taalgebruik stond mij tegen in deze vertaling, bijna had ik het boek aan de kant gelegd. De mooie zinnen en de gevoelens van de puber Cécile zijn knap beschreven. Dat heeft mij over de streep getrokken om verder te lezen.
Er is een groot verdriet in het leven gekomen van dit zeventienjarige meisje dat haar van de anderen verwijderd houdt. De openingsalinea had mij al ingenomen. Wat kon dat grote verdriet zijn? Benieuwd las ik verder.
In die zomer brengt Cécile de vakantie door in een gehuurde villa aan de Middellandse Zee samen met haar vader en zijn minnares, Elza. Cécile voelt zich volkomen gelukkig. Tot haar vader Anne Larsen uitnodigt, een jeugdvriendin van haar moeder.
Daar leert Cécile Cyril kennen en de smaak van haar eerste kussen. Over de opschudding die rond Bonjour tristesse ontstond, schreef Sagan later: 'Het ontoelaatbare was dat een meisje van zeventien zonder verliefd te zijn de liefde bedreef met een jongen van haar eigen leeftijd, en dat zij daar niet voor werd gestraft. Dat zij niet hopeloos verliefd op hem werd en aan het eind van de zomer niet zwanger van hem was.'
Op een ochtend kondigt Anne aan de ontbijttafel aan: 'Je vader en ik zouden graag met elkaar trouwen.' Cécile begrijpt er niets van, haar vader, die hardnekkige tegenstander van het huwelijk, van alle vaste banden, zou na één nacht volkomen van mening veranderd zijn...? Het zou haar hele leven overboord gooien. De eerste week ging in een oogwenk voorbij. Het waren zeven gelukkige en prettige dagen - de laatste trouwens.
Anne en haar vader zijn dan ook elkaars tegenpolen. Anne is gedisiplineerd, intelligent, gevoelig, houdt van kunst en cultuur en houdt vast aan normen en waarden. Haar vader gedraagt zich onverantwoordelijk, wil genieten van het leven, heeft de ene minnares na de andere en is chaotisch.
Cécile had altijd haar hart uitgestort bij haar vader. Over alles hadden ze vroeger samen gepraat. Nu heeft ze het gevoel dat hij haar in de steek laat. Ze denkt: 'Je houdt niet meer van me zoals vroeger, je hebt me verraden.'
Ze zal vanaf dan ook alles op alles zetten om de relatie tussen Anne en haar vader te verbreken.
Haar vader heeft een vreemde relatie met zijn dochter. Hij neemt haar mee naar casino' s en koopt dure kleren voor haar. Zowel zij als haar vader hebben onophoudelijk uiterlijke drukte nodig om zich goed te voelen. Een beschrijving van AD(H)D? Ik vroeg het mij af onder het lezen.
In deel I van het boek leren we Cécile kennen als een naïeve onvolwassen, oppervlakkige puber die houdt van luxe en een leeg duur leventje, net als haar vader.
In deel II is Cécile iets volwassener maar tegelijk is ze niet in staat de emotionele gevolgen van haar daden op anderen in te schatten. Ik voelde het aankomen: dit verhaal kon alleen maar tragisch eindigen, hoewel het slot mij toch nog verraste.
Lees hier een interessante recensie over Bonjour tristesse en Françoise Sagan:
www.knack.be/nieuws/boeken/francoise-sagans-bonjour-tristesse-wordt-60/article-normal-132199.html
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Linda Marie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
