Wacht maar af!

Je leest het boek in de ik-vorm over de 42-jarige Franka, zij heeft een hersenbloeding gekregen, is geopereerd in het AMC en wordt na vijf weken “wakker”. Ze verblijft in een revalidatiecentrum in Bergen.

Ik ben vijf weken aanwezig geweest, maar ik ben ook vijf weken verdwenen.

Franka herkent de familie, vrienden en collega’s om haar heen en weet nog waar ze de hersenbloeding kreeg maar alle gebeurtenissen in die vijf weken is ze kwijt.

Wat vertrouwd is komt binnen, maar je hersenen slaan niets op.

De schrijfster put grotendeels de gevoelens van wantrouwen en desoriëntatie uit haar eigen ervaringen na een hersenbloeding. Wat weet iedereen van je en komen die gemiste weken nog terug in je geheugen?

Franka heeft veel hoofdpijn, bijna geen eetlust, wil niet deelnemen aan groepssessies en wil het liefste zo snel mogelijk naar huis! Als ze hoort wat er in de afgelopen weken is gebeurd wanneer ze wordt bijgepraat door haar man Brent, halfzus Vivian, ex-man Dries en collega’s/vriendinnen Famke en Felice kan ze deze gebeurtenissen niet bevatten.

Tijdens de revalidatie en ook eenmaal thuis ontvangt Franka handgeschreven kaarten met afbeeldingen van volle manen erop waarvan lijkt alsof ze van haar moeder afkomstig zijn. Wie zit hier achter?

Ik moet leren om weer goed na te denken, hoe laat ik de chaos verdwijnen die mijn hoofd vult?

Door de thriller heen lees je afwisselend hoofdstukken van de dader in een ander lettertype waardoor de spanning subtiel oploopt. De volle maan op de kaft komt heel mooi terug in het verhaal.

Wanneer Franka eenmaal thuis op zoek gaat naar antwoorden van zaken die ze niet helemaal begrijpt, volgende de verdachte situaties zich in rap tempo op. En draait het dan echt alleen maar om geld?

Ik vond het een heel mooie persoonlijke en psychologische thriller, het komt heel dichtbij en je wordt echt het verhaal ingezogen!