Thriller die lekker weg leest.

Hanna Duncker, rechercheur bij de politie, keert op haar eerste werdag bij de politie van Kalmar terug naar het eiland Oland. Hier is Hanna geboren, opgegroeid en heeft er gewoond totdat 19 jaar geleden haar vader werd veroordeeld voor moord.
Samen met haar collega Erik Lindgren vetrekt ze naar de plaats delicct waar het lichaam van een 15-jarige jongen is gevonden. De jongen blijkt Joel te zijn, de zoon van haar vroegere beste vriendin Rebecka.
De terugkeer van Hanna op het eiland Oland kan niet iedereen waarderen. Daarnaast krijgt Hanna sinds de start van de zaak vreemde anonieme telefoontjes.
Wat is er precies aan de hand op het eiland?

De schrijfstijl van Johanna Mo is vlot, leest lekker weg en het taalgebruik is duidelijk. Door de korte hoofdstukken leest het boek lekker weg. De stijl is vlot, echt en meeslepend. Zeker de hoofdstukken over Joel zijn zeer realistisch geschreven. Je voelt de pijn, het onbegrip en de worsteling.
Verder zitten er vele mooie, sprekende zinnen in het boek.

“Met een gepolijste buitenkant waar veel te weinig onder zat.”

We maken in het boek kennis met veel verschillende personages. Allemaal met hun eigen verhaal.
De personages zijn mooi uitgewerkt en zorgen continue voor een soort spanning in het boek.
Hanna de hoofdpersoon in het boek blijft tot het einde toe wel nog een beetje een mysterie. Ze blijft zich wat afzijdig houden en laat niet het achterste van haar tong zien. Je krijgt het gevoel dat er veel meer speelt dan dat er nu wordt verteld.

“De vermoeidheid wikkelde zich als prikkeldraad om haar hoofd.”

Het verhaal zit goed in elkaar. Het bouwt langzaam op en je kom steeds meer te weten over de personages en wat er nu precies gebeurd is. Ook de schakelingen tussen het heden en het verleden zorgen voor een spanning waardoor je blijft doorlezen. Het is een boeiend verhaal.
Goed aan het plot is ook dat het voor mij onduidelijk was, tot het einde van het boek, wat er nu precies was gebeurd met Joël.

“Haar gedachten hipten rond als vogels die om zaadjes vochten.”

Ik had het boek wel iets spannender verwacht. Je hebt toch een bepaalde verwachting van een Scandinavische thriller. Maar ondanks dat was het een heerlijk boek om te lezen. En ik ben erg benieuwd naar een tweede deel.