Aangrijpend verhaal over vriendschap

Je denkt dat je al veel verhalen kent over de tweede wereld oorlog, maar iedere keer verschijnt er weer iets nieuws wat je erg aangrijpt. Zo ook het boek van Pan Jenoff. Toen ik het uit had moest ik echt even bijkomen.

“Ik had ooit een boek over Griekse mythologie gelezen dat over Hades ging, de heer van de onderwereld, nu leek ik me precies op zo’n plek te bevinden, een vreemde wereld waarover ik nooit had nagedacht en waarvan ik niets afwist.”

Het meisje met de blauwe ster gaat over Sadie, een Joods meisje van 18 jaar wonend in Krakau. Daar woont zij met haar ouders in de joodse getto onder vreselijke omstandigheden tijdens de tweede wereld oorlog. I maart 1943 zijn ze genoodzaakt om de riolen in te vluchten, haar moeder is op dat moment hoogzwanger.
Ella woont aan de andere kant van Krakau bij haar stiefmoeder. Haar stiefmoeder is nauw met de nazi’s. Ella voelt zich erg eenzaam doordat haar vriendinnen haar in de steek hebben gelaten, haar verloofde naar het front is gestuurd en haar broer in Frankrijk is gaan wonen.
Tijdens een eenzame en eindeloze wandeling door de stad komt ze per toeval achter de schuilplaats van Sadie. De mensonterende plek waar Sadie zit en de angst die ze uitstraalt raken Ella diep. De twee raken bevriend, maar het is een levensgevaarlijke vriendschap.

Wat een aangrijpend verhaal. Het verhaal wordt geschreven vanuit Sadie en Ella. Doordat je vanuit beide hoofdpersonen het verhaal beleefd word je echt meegenomen het verhaal in.
Door iedere keer op "spannende" momenten te wisselen van perspectief wordt er gezorgd voor spanning en diepgang. De proloog prikkelt en zorgt ervoor dat je vragen hebt waar je gedurende het boek de antwoorden op wilt krijgen.

De hoofdpersonen worden goed neergezet, je leert ze gedurende het boek steeds beter kennen. En ze vertellen het heftige verhaal van Krakau en het onderduiken in de riolen. Twee vrouwen van verschillende komaf die onder erbarmelijke omstandigheden een vriendschap kunnen opbouwen en elkaar kunnen steunen.
Er zijn ook een paar personages die na het uitlezen van het boek nog wat vaag zijn. Waar je eigenlijk nog meer van zou willen weten. Ze worden wat summier beschreven.

Pam Jenoff heeft een prettige schijfstijl. Het boek leest lekker weg en is begrijpelijk geschreven. Daarnaast is het ook heel beeldend en realistisch geschreven.
Je voelt hoe het is in de riolen en je ziet jezelf daar langs het water lopen op zoek naar een plek om te schuilen.

Het boek las prettig weg ik kon het niet weg leggen totdat hij uit was. Het einde was erg verrassend.