Drie verhaallijnen vol gebeurtenissen

Een groep volwassen vrienden in een bed en breakfast op Lanzarote. Een antropologe in Leipzig voor een wetenschappelijke onthulling. Een oude man met vijf kinderen en twee begeleiders op vakantie. Daar kan toch niks fout gaan? Echter bewijst Ilona van Hilst in haar vierde boek De uitweg (2020) daar het tegendeel van. Ze werkt deze drie verschillende verhaallijnen uit met een hoop gebeurtenissen, verrassingen en bijzondere wendingen. De uitweg is dan ook getypeerd als avonturenroman en gepubliceerd bij Batavia Publishers.

Dat de lezer veel te wachten staat, wordt al in de eerste pagina’s duidelijk. Er zijn geheimen, leugens, onderlinge gevoelens en verrassingen. De lezer zit er gelijk in en dat is nodig, want hij moet met veel personages kennismaken. De grote groep vrienden wordt op creatieve wijze voorgesteld aan de lezer, maar naarmate het boek vordert, blijven deze personages ietwat oppervlakkig. Ondanks de hoeveelheid kan de lezer de personages wel goed uit elkaar houden.

De levens van de personages zitten in een rollercoaster en met deze hoeveelheid zorgt dat voor veel actie. Van Hilst heeft als het ware een hoge hoed waaruit ze regelmatig nieuwe personages en verrassende wendingen tovert. Vooral de onderlinge spanningen, geheimzinnigheden en relaties maken de lezer nieuwsgierig. Helaas werkt het niet altijd even goed. Misschien wil de auteur er teveel actie in stoppen met als gevolg dat sommige zaken wat te snel gaan of te kort worden beschreven. Dit komt de geloofwaardigheid niet altijd ten goede en minimaliseert de spanning, omdat er nauwelijks opbouw naar een situatie is. Wel eindigt een hoofdstuk vaak met een cliffhanger, waardoor je wilt doorlezen.

Liefhebbers van Leipzig, Lanzarote en Sevilla opgelet, want hier speelt het verhaal zich af! Eenmalig ben ik zelf op Lanzarote geweest, dus ik kon me het landschap vrij goed verbeelden. Dit is niet noodzakelijk, want door de prettige verdeling van dialoog en beschrijvingen en zonder al te veel details te geven, weet Van Hilst goed de ruimte weer te geven. Daarnaast zet ze onweer en bliksem in om een grimmige sfeer te creëren die goed bij het boek past, zijn de hoofdstukken niet te lang en geeft ze de lezer af en toe een beklemmend gevoel. Oftewel, de auteur hanteert een prettige schrijfstijl.

Zoals Van Hilst op haar Hebbanprofiel schrijft, wil ze “graag op een luchtige manier iets meegeven, over mythes, wetenschap of een hedendaagse, herkenbare problematiek”. Dit komt ook terug in De uitweg. Zo weet de auteur de rassenleer interessant en toch luchtig te houden. Op die manier wordt de lezer op een prettige manier aan het denken gezet, maar alleen als de lezer dat wenst.

De conclusie luidt dat De uitweg een boek is dat lekker wegleest door de vele gebeurtenissen en prettige schrijfstijl. Soms had het boek wat meer details, diepgang of spanning mogen hebben. Bedankt uitgeverij Batavia Publishers voor dit recensie-exemplaar! Deze recensie staat ook op mijn eigen website: https://lisalovestoreadcom.wordpress.com/recensieoverzicht/