Lezersrecensie
Prettige leesbare roman met vleugje feelgood
Het was alweer een tijdje geleden dat ik meedeed aan een leesclub via Hebban. Ik las De jurk van Texel, geschreven door Olga Hoekstra. Olga Hoekstra is ook wel bekend onder haar pseudoniem Lis Lucassen. Dit is het eerste verhaal wat onder haar eigen naam verschijnt.
In het boek volgen we twee tijdlijnen. In het heden wordt nabij Texel een unieke vondst gedaan. Een jurk uit de 17e eeuw die nagenoeg intact is gebleven. Archeologe Emilie wordt gevraagd om dit bijzondere object nader te onderzoeken. In een periode dat ze het privé zwaar heeft, besluit ze naar Texel te gaan om de kans van haar leven te grijpen. In het verleden keren we terug naar de 17e eeuw en volgen we Elisabeth, die door haar vader wordt gedwongen te gaan trouwen met een onbekende man.
Het verhaal van Emilie wordt verteld vanuit haar perspectief. Je loopt mee met Emilie in haar zoektocht naar de herkomst van de jurk en het verhaal erachter. Daardoor weet je precies wat Emilie voelt en denkt en kun je je goed in haar inleven. Het verhaal van Elisabeth is beschreven vanuit een meer afstandelijker ´zij´ perspectief. Daarmee lijkt Olga Hoekstra te suggereren dat het verhaal van Emilie centraal staat.
Door twee tijdslijnen naast elkaar te gebruiken, merk je hoe anders het in de 17e eeuw was qua tijdsgeest en positie van de vrouw. Het zorgt er echter niet voor dat de spanning toeneemt. Het voelt alsof je als lezer soms een stapje voor loopt op Emilie zelf omdat je soms eerder kennis van het verleden neemt dan zijzelf. Tegelijkertijd is het knap hoe Olga Hoekstra beide tijdlijnen weet te verweven door subtiele details te gebruiken die op verschillende momenten in beide verhalen terugkeren.
De vlotte, beeldende schrijfstijl maken dat je dit verhaal vlot zal lezen. Hoewel het verhaal grotendeels fictief is, heeft Olga Hoekstra gedegen onderzoek gedaan om de gebruikte feiten zo waarheidsgetrouw mogelijk te weergeven. Dat blijkt ook uit de wijze waarop ze uitvoerig de archeologische processen beschrijft. Het maakt het verhaal geloofwaardig. Ook merk je dat ze dieper is gedoken in de geschiedenis van scheepswrakken en het leven en de gebruiken in de 17e eeuw. Het is prettig dat aan het einde van het verhaal een verantwoording is geschreven zodat je ook als lezer leert om feit en fictie te scheiden.
Wie overigens zoekt naar een klassieke historische roman komt wellicht wat bedrogen uit. Hoewel het verhaal gebaseerd is op historische feiten, staat vooral de zoektocht van Emilie naar de herkomst van de jurk centraal. Olga Hoekstra is er in geslaagd om feit en fictie te mengen tot een prettige leesbare roman met een vleugje feelgood. Niet altijd even spannend, wel heerlijk om weg te lezen.
In het boek volgen we twee tijdlijnen. In het heden wordt nabij Texel een unieke vondst gedaan. Een jurk uit de 17e eeuw die nagenoeg intact is gebleven. Archeologe Emilie wordt gevraagd om dit bijzondere object nader te onderzoeken. In een periode dat ze het privé zwaar heeft, besluit ze naar Texel te gaan om de kans van haar leven te grijpen. In het verleden keren we terug naar de 17e eeuw en volgen we Elisabeth, die door haar vader wordt gedwongen te gaan trouwen met een onbekende man.
Het verhaal van Emilie wordt verteld vanuit haar perspectief. Je loopt mee met Emilie in haar zoektocht naar de herkomst van de jurk en het verhaal erachter. Daardoor weet je precies wat Emilie voelt en denkt en kun je je goed in haar inleven. Het verhaal van Elisabeth is beschreven vanuit een meer afstandelijker ´zij´ perspectief. Daarmee lijkt Olga Hoekstra te suggereren dat het verhaal van Emilie centraal staat.
Door twee tijdslijnen naast elkaar te gebruiken, merk je hoe anders het in de 17e eeuw was qua tijdsgeest en positie van de vrouw. Het zorgt er echter niet voor dat de spanning toeneemt. Het voelt alsof je als lezer soms een stapje voor loopt op Emilie zelf omdat je soms eerder kennis van het verleden neemt dan zijzelf. Tegelijkertijd is het knap hoe Olga Hoekstra beide tijdlijnen weet te verweven door subtiele details te gebruiken die op verschillende momenten in beide verhalen terugkeren.
De vlotte, beeldende schrijfstijl maken dat je dit verhaal vlot zal lezen. Hoewel het verhaal grotendeels fictief is, heeft Olga Hoekstra gedegen onderzoek gedaan om de gebruikte feiten zo waarheidsgetrouw mogelijk te weergeven. Dat blijkt ook uit de wijze waarop ze uitvoerig de archeologische processen beschrijft. Het maakt het verhaal geloofwaardig. Ook merk je dat ze dieper is gedoken in de geschiedenis van scheepswrakken en het leven en de gebruiken in de 17e eeuw. Het is prettig dat aan het einde van het verhaal een verantwoording is geschreven zodat je ook als lezer leert om feit en fictie te scheiden.
Wie overigens zoekt naar een klassieke historische roman komt wellicht wat bedrogen uit. Hoewel het verhaal gebaseerd is op historische feiten, staat vooral de zoektocht van Emilie naar de herkomst van de jurk centraal. Olga Hoekstra is er in geslaagd om feit en fictie te mengen tot een prettige leesbare roman met een vleugje feelgood. Niet altijd even spannend, wel heerlijk om weg te lezen.
2
Reageer op deze recensie
