Een naslagwerk over een ramp van ongekende omvang

13 mei 2000. Een gitzwarte dag in Enschede. Destijds was ik 13 jaar. Ik herinner me vooral de foto’s en beelden op het nieuws. Ineens een wijk die is weggevaagd. Inmiddels is het 25 jaar later. Door de documentaire die eerder dit jaar op tv was geweest, werd ik nieuwsgierig naar het verhaal achter de ramp. Toen dit boek in de bibliotheek verscheen, kon ik het dan ook niet laten liggen.

Lucien Baard is schrijft al 25 jaar over de vuurwerkramp. Met dit boek heeft hij een prachtig naslagwerk afgeleverd. Het begint met een reconstructie van de ramp. De aanloop, het moment zelf, de momenten erna en de nasleep. Geschreven vanuit verschillende perspectieven. Levensecht. Alsof je er midden inzit. Tot in detail beschreven. Het komt hard binnen.

Het verhaal houdt niet op bij de ramp. Lucien Baard beschrijft ook uitgebreid de nasleep ervan. Via de persoonlijke verhalen van de nabestaanden en overlevenden. Maar ook door de juridische en politieke context uitvoerig te beschrijven en ruime aandacht te hebben voor de schuldvraag. Het is haast niet te geloven dat ook vandaag de dag nog vuurwerkopslagplaatsen in wijken zijn…

Een ramp van ongekende omvang waarvan de naweeën nog voelbaar zijn; bij de nabestaanden, overlevenden en de (soms stille) getuigen. Dankzij dit werk van Lucien Baard wordt dit niet vergeten. Zeer de moeite waard om te lezen.