Lezersrecensie
Rauw, intens en komt hard binnen
Reem Talib is oorspronkelijk geboren in Irak en kwam uiteindelijk naar Nederland. 'Houten Vogeltje' is haar tweede roman nadat in 2023 haar debuut 'Onzuiver Water' werd uitgebracht.
Het is de jaren ’50. Amir woont met zijn vader, moeder en drie broers in Najaf, een plaats in Irak. In tegenstelling tot zijn broers, heeft hij besloten om in Bagdad te gaan studeren. Zijn grootste droom is om met zijn liefde Renée te trouwen en uiteindelijk naar Engeland te emigreren. Voorlopig blijft het bij een droom. Als zoon van een bekende imam is het moeilijk om uit de bestaande patronen te doorbreken. Als er dan ook nog een staatsgreep plaats vindt en de heersende macht 180 graden draait, wordt het voor Amir een kwestie van overleven.
“Ik, Amir Dhiyaa Al Musawi, zal onbelemmerd en onbegrensd leven”.
Een quote die aangeeft hoe diep de verlangens van Amir zijn. Je leest zijn verhaal door zijn ogen. Je leert Amir kennen als een sympathieke twintiger die onder het juk van zijn ouders vandaan probeert te komen. Gevangen in een leven wat niet te rijmen valt in je eigen idealen. Je voelt de wanhoop van het papier afdruipen. Zeker als er een staatsgreep plaats vindt en het nog moelijker wordt om de dromen te verwezenlijken.
De thematiek, zowel repressie vanuit je ouders als het regime, is zwaar. De schrijfstijl is dat niet. De manier waarop het is geschreven maakt het toegankelijk om te lezen. Je vliegt door het boek heen. Hoe intens de gebeurtenissen ook zijn, je wil doorlezen. Het is hartverscheurend en op sommige punten gruwelijk. Reem Talib spaart je niet en laat de donkere kant zien van deze periode in Irak. Niet voor niets staan er op de cover bloedvlekken. Een geschiedenis die voor velen van ons in Nederland niet zo bekend is.
Houten Vogeltje is intens, rauw en komt hard binnen. Het laat de worsteling zien van normale mensen die niet langer meer passen in bestaande patronen en te maken krijgen met repressie vanuit een veranderend regime.
Ik las dit boek in het kader van een blogtour georganiseerd door Godijn Publishing. Dank voor het recensie-exemplaar!
Het is de jaren ’50. Amir woont met zijn vader, moeder en drie broers in Najaf, een plaats in Irak. In tegenstelling tot zijn broers, heeft hij besloten om in Bagdad te gaan studeren. Zijn grootste droom is om met zijn liefde Renée te trouwen en uiteindelijk naar Engeland te emigreren. Voorlopig blijft het bij een droom. Als zoon van een bekende imam is het moeilijk om uit de bestaande patronen te doorbreken. Als er dan ook nog een staatsgreep plaats vindt en de heersende macht 180 graden draait, wordt het voor Amir een kwestie van overleven.
“Ik, Amir Dhiyaa Al Musawi, zal onbelemmerd en onbegrensd leven”.
Een quote die aangeeft hoe diep de verlangens van Amir zijn. Je leest zijn verhaal door zijn ogen. Je leert Amir kennen als een sympathieke twintiger die onder het juk van zijn ouders vandaan probeert te komen. Gevangen in een leven wat niet te rijmen valt in je eigen idealen. Je voelt de wanhoop van het papier afdruipen. Zeker als er een staatsgreep plaats vindt en het nog moelijker wordt om de dromen te verwezenlijken.
De thematiek, zowel repressie vanuit je ouders als het regime, is zwaar. De schrijfstijl is dat niet. De manier waarop het is geschreven maakt het toegankelijk om te lezen. Je vliegt door het boek heen. Hoe intens de gebeurtenissen ook zijn, je wil doorlezen. Het is hartverscheurend en op sommige punten gruwelijk. Reem Talib spaart je niet en laat de donkere kant zien van deze periode in Irak. Niet voor niets staan er op de cover bloedvlekken. Een geschiedenis die voor velen van ons in Nederland niet zo bekend is.
Houten Vogeltje is intens, rauw en komt hard binnen. Het laat de worsteling zien van normale mensen die niet langer meer passen in bestaande patronen en te maken krijgen met repressie vanuit een veranderend regime.
Ik las dit boek in het kader van een blogtour georganiseerd door Godijn Publishing. Dank voor het recensie-exemplaar!
1
Reageer op deze recensie
