Weer een toppertje, maar wel voorspelbaar

Poeh... Dit was me wel een heftige moet ik zeggen ... Ik ben dol op de Callanach-serie, sterker nog, naast Karin Slaughter zijn de Helen Fields boeken één van mijn absolute favorieten.. Maar deze kwam wel even heel erg dichtbij..

Ik hoef natuurlijk na de 4 vorige delen niet meer alles te vertellen over de schrijfstijl en de spanning en hoe geweldig ik het allemaal vind. De karakters zijn goed en interessant. Hoe meer boeken je leest, hoe leuker ze worden, hoe beter je ze leert kennen en hoe meer je met ieder van hen een band ontwikkelt. Ik ben dol op Ava en Luc. Lively maakt het boek levendig en zorgt voor de nodige humor. De altijd trouwe Tripp, die sluit je sowieso in je hart, omdat hij al als jonkie binnenkwam en zich vanaf het begin heeft bewezen. De Opperhek (Overbeck) is voor mij echt een favoriet, omdat er onder dat harde masker een hele oprechte en betrokken vrouw zit die alles zou doen om haar team te beschermen. En de nieuwe exemplaren die worden toegevoegd aan het team, zoals Pax, die we in het vorige deel al zagen als undercover agent, maken dat het verhaal van de hoofdpersonen steeds wat meer diepgang en richting krijgt.

Het wisselen van perspectieven en het maken van de sprongen tussen 2 zaken die spelen maken dat je altijd geïnvesteerd blijft in het verhaal en niet snel verveeld zal raken. Helen Fields weet hoe ze een verhaal leuk en interessant moet halen en welke elementen op elk moment in het boek passend zijn. De spanning en de snelheid zijn niet altijd even erg op de voorgrond aanwezig, maar alle verhaallijnen die lopen zorgen er wel voor dat je je hoofd erbij houdt en je je af blijft vragen wat er nog komen gaat, of vooral wat er nog fout kan gaan. Want daar staan thrillers van Helen Fields ook om bekend.. Als je denkt dat je er bent, dan ontstaat er altijd nog een enorme shitshow.

Dan nu het verhaal.. Helen Fields weet zo ontzettend goed waar ze mee bezig is. Ze kiest er voor om in de verschillende delen af te wisselen tussen Luc en Ava, die hun eigen weg af te leggen hebben en ook hun eigen verhaal hebben. Het ene boek staat Luc meer op de voorgrond en het andere boek staat Ava meer op de voorgrond. Toch merk je in dit deel van de serie een soort verschuiving. Nu krijgen beide karakters wat meer ruimte. De nadruk blijft op Luc liggen in dit deel, maar deze twee draaien al zo lang om elkaar heen dat je er niet onderuit komt om ze allebei een gezicht te gaan geven in de boeken. Omdat hun relatie zo'n groot onderdeel is van waar ze allebei mee worstelen. Ik heb echt enorme frustraties gevoeld in dit deel. Al in deel 1 weet je dat er een spanning tussen hen in hangt, maar merk je ook dat ze een plekje bij elkaar vinden. Een plekje dat ze nergens anders konden vinden. Een plekje om zichzelf te gaan. Het perfecte recept voor een romantische verhaallijn. Maar het komt er maar niet van. De ene keer dat er wat van komt heeft iemand al een relatie, de andere keer krijgt iemand een promotie en is daten niet meer toegestaan. En in dit deel.. eindelijk... zijn ze eerlijk tegenover elkaar. Ik zat te springen en gillen op de bank en was zo ontzettend blij... totdat.... nouja, het moge duidelijk zijn dat het gevoel van blijdschap binnen een pagina ook weer 6 meter onder de grond gedrukt werd.

Qua zaken die lopen was het verhaal weer interessant. Zonder al te veel te spoilen zijn de daders interessant en heeft Helen die weer heel goed opgezet. Ook de manier waarop ze het plot plant en hele originele verhalen weet te plannen kan je bijna niet teleurstellen. De zaken zijn interessant en spannend. Ik ga wel eerlijk zeggen dat dit het eerst boek was dat ik voorspel vond. Niet minder leuk, wel voorspelbaar. Normaal worden de dader of daders heel goed verborgen gehouden en in dit verhaal is dat niet echt gelukt naar mijn mening. Het heeft me alleen niet echt dwars gezeten, omdat ik me vooral afvroeg wat er aan de hand was en waarom en wanneer het allemaal tot een hoogtepunt zou komen.

Ik ben wel enorm geraakt merk ik. Dit verhaal is niet voor de kwetsbaren onder ons. Ik wist niet van te voren dat de nadruk van het verhaal zo erg op zelfmoord zou liggen en dat er zo in detail gepraat zou worden over de gedachten en de acties van de personen die hieraan dachten. Ik ben zelf mentaal niet op de beste plek, eigenlijk al jaren, en ik heb in het eerste hoofdstuk dan ook wel een halfuur nagedacht of ik dit wel moest gaan lezen. Ik ben niet iemand die aandringt op Trigger Warnings, maar in dit geval ging het wel zo ver dat ik van mening ben dat er ergens van te voren een waarschuwing had mogen zijn. Het kwam bij mij ontzettend hard binnen, dus ben je gevoelig voor dit onderwerp, bedenk dan heel goed of je dit onderwerp wel aan kan. Ik heb ervoor gekozen om door te lezen omdat ik niet een deel in de serie over wilde slaan, te bang om belangrijke dingen van het team te missen. Maar ik ben er nog niet over uit of ik hier nu uiteindelijk goed aan heb gedaan.

Ik vond de bespreking met samenlezenwe ook weer heel erg leuk en we zaten weer aardig op dezelfde lijn. Qua karakters vallen de boeken van Helen Fields soms best wel zwaar op je dak omdat er nogal veel karakters zijn die allemaal stuk voor stuk belangrijk zijn in het verhaal. En de leidster van de bespreking heeft daarom een mooi overzicht gemaakt bij dit deel van de serie (Zie foto 3 hierboven). Super leuk gedaan toch?

Ik vond het verhaal van De Kraai en het verhaal van Ava en Luc weer intrigerend en spannend en geef het boek dan ook 4 sterren!

~Live Your Life Reading