Deel 1 was beter

Tijdens mijn vorige recensie, vertelde ik jullie dat Helen Fields één van mijn nieuwe favoriete auteurs was en dat ik heel erg uitkeek naar het tweede deel van de serie, voornamelijk vanwege het verhaal van Luc Callanagh en Ava Turner. Vandaag was dan de bespreking met de samenlezenwe-club over het tweede deel van de Callanag serie en ik kon natuurlijk niet wachten om jullie ook te laten weten of ik deel 2 weer net zo leuk zou vinden als deel 1, dus lees snel verder om erachter te komen wat ik van 'Perfecte prooi' vond!

Ik heb natuurlijk in de vorige recensie al verteld dat ik de schrijfstijl van Helen Fields erg fijn vind en dat ik zomaar door de boeken heen vloog. Dat was nu grotendeels ook weer het geval. Ik vergat de vorige keer te melden dat er in het boek met het K-woord gescholden werd, wat ik absoluut niet okay vind. Dit is natuurlijk niet zo in de onvertaalde editie, dus mijn grote vraag is waarom ervoor is gekozen om dit woord als scheldwoord te gebruiken tijdens de vertaling van het eerste deel. Gelukkig was het in het tweede deel niet zo. Wat ik wel merkte, was dat ik minder snel door het verhaal heen raakte en minder zin had om door te lezen. Ik vond het verhaal van Ava Turner en Luc Callanagh interessanter dan het politie-onderzoek en het verhaal trok me gewoon wat minder dan het eerste deel.

Qua verhaal maakt Fields gebruik van meerdere perspectieven in de derde persoonsvorm, maar niet teveel perspectieven, dus het verhaal blijft goed te volgen en wordt niet heel verwarrend. Wat me wel wat tegenzat was dat mijn E-book soms geen witregels liet tussen het wisselen van perspectief, maar dit zal in de paperback versie niet zo zijn, dus laten we er niet een al te groot punt van maken.

Fields weet heel goed een grote puzzle neer te leggen met allemaal losse stukjes die aan het einde allemaal samenkomen. Dat maakte tegelijkertijd dat het verhaal in het begin wat vast leek te zitten en pas laat echt op gang komt. Het idee achter het verhaal, zonder spoilers, is wel origineel en spannend en zorgt ervoor dat de politie op een jacht moet die enorme druk met zich meebrengt terwijl er ondertussen ook nog allemaal persoonlijke kwesties ten tonele verschijnen. Helen Fields weet uiteenlopend leuke en verschrikkelijke karakters te verzinnen die ieder een eigen rol spelen in het verhaal. Sommigen komen nogal ogenschijnlijk uit het niets naar voren en ik vroeg me dan soms ook af waarom het nodig was om deze karakters toe te voegen. Het maakte het lezen niet minder interessant, maar soms wel om je wenkbrouw bij op te trekken. Dit gold ook voor de uiteindelijke dader. Ook die kwam uit het niets en zag ik totaal niet aankomen. Leuk, zou je denken, maar soms is de dader gewoon niet logisch..

Het verhaal bevat expliciete scenes over mishandeling, moord, dierenmishandeling en ook het verlies van een kind, pas hiermee op als je er niet tegenkan. Mijn maag en hart kunnen veel hebben, maar ik moest soms wel even slikken bij bepaalde onderwerpen. Ze vormen het verhaal en geven ook reden tot nieuwe verhaallijnen in vervolgdelen, maar zijn desalniettemin heftig.

Fields weet wederom een goed verhaal te bouwen, en zet weer een goed plot neer, met onverwachte en rare wendingen. Ben je een M.J. Arlidge fan, dan vind je deze boeken zeker leuk. Echter merkte ik ook dat ik het boek minder vond dan deel 1, al gaf ik hem aanvankelijk evenveel sterren. Er gebeurde vrij veel op persoonlijk gebeid, sommige gebeurtenissen of personen kwamen wat uit de lucht vallen of hadden losse eindjes en het boek kwam niet even goed op gang als deel 1. Ik heb nog steeds genoten van het lezen, maar ik had er na deel 1 toch wel wat meer van verwacht.

Helen Fields is een fantastische auteur, met veel talent, en ik ben ook heel erg nieuwsgierig naar het volgende deel, maar ik merk wel dat ik mijn verwachtingen misschien net iets te hoog had liggen. Vooralsnog lees ik lekker verder en laat ik jullie binnenkort ook weten wat ik van deel 3 vond.

Ik geef 'Perfecte prooi' 4 sterren!

~ Live Your Life Reading