4.5 ster voor Het eerste deel van deze trilogie

Het is Miranda Peters weer gelukt! Doordat ik de Gaia trilogie zo goed in elkaar vond zitten waren mijn verwachtingen voor dit boek hoog. Miranda Peters weet alles weer te overtreffen met dit eerste deel van De Ademdief.

In De Ademdief maken we kennis met Thalia, zij is een aspiritar en red mensen die op het randje van de dood balanceren door ze levensadem te geven. Het eerste wat je merkt is dat ze alles over heeft voor haar zusje Livvy. Vluchten doet ze al haar hele leven voor de jagers die op alle aspiritar jagen. Thalia is tevens een van de twee vertel perspectieven.

Quinn is het andere personage waardoor we dit boek beleven, hij is een jager die Thalia moet doden om de bestaande vloek op de jagers te verbreken. Wanneer Quinn “faalt” zijn taak uit te voeren en genade toont beginnen de normen en waarden waarmee hij is opgevoed te wankelen.

Tijdens dit verhaal blijven Thalia en Quinn na hun aanvaring in het huisje elkaars pad kruisen. De gevoelens van verlangen en verbinding is bij beide personages aanwezig en zorgt voor een aantrekkingskracht waar je eng van wordt. De andere personages zoals Livvy, Mia en Jurian spelen een belangrijke rol maar hoor je niet super veel van verder.

Mia en Jurian zijn een stelletje dat meer weet dan ze in eerste instantie willen laten zien/merken. De klik tussen Thalia en Mia is meteen merkbaar. Gaande weg worden steeds meer dingen duidelijk en gaat het verhaal steeds verder de diepte in.

Wanneer de lezer denkt te hebben uitgevonden hoe het allemaal werkt en hoe het zit, komen er meer stukjes informatie bij die ervoor zorgen dat er meer vragen dan antwoorden komen. In het laatste hoofdstuk komt wel een hele hoor informatie ineens naar boven waar je van duizelt en je realiseert dat je eigenlijk maar heel weinig weet.

Tijdens het lezen van de hoofdstukken die zijn geschreven vanuit Quinn zijn perspectief merk je dat hij bij alles zijn vraagtekens zet en niet zo goed weet wat hij zelf wilt. Quinn weet alleen hoe hij een jager kan zijn en dat hij geen vragen mag stellen. Gelukkig veranderd hij door de omgang met Thalia en ontwikkeld hij zich langzaam tot een completer personage.

Thalia aan de andere kant, is voor mijn gevoel al een complex personage maar ze laat zichzelf niet echt zien. Ze laat het achterste van haar tong zien waardoor ik persoonlijk haar heel intrigerend vind en ze ook heel boeiend blijft.

LANG VERHAAL KORT

Een geweldig eerste deel van een trilogie waarbij je adem wordt weg genomen. De wereld van Apriritar en jagers zit totaal anders in elkaar dan hoe het op het eerste gezicht lijkt. Aan het eind van dit boek blijft de lezer met een hele hoop vragen achter en kan niet anders dan verlangen naar het volgende deel.