Geworstel met jezelf om jezelf te mogen zijn

In dit boek schrijft Splinter de moeite die hij heeft met zijn gevoelens, de last die hij ervaart om als anders te worden gezien en zijn eigen geworstel om zijn seksuele geaardheid te accepteren. Ik bewonder zijn vermogen om het gevecht en de strijd die hij heeft zo goed onder woorden te kunnen brengen,

Hij neemt je eerst mee naar zijn vroege jeugd, waar hij de ruimte krijgt om zijn eigen wereld te kunnen scheppen. Waar hij zijn eigen keuzes kan maken en iedereen thuis zijn wereld als feit accepteert. Nare dingen die in de wereld gebeuren, worden door zijn gezin zoveel mogelijk buiten de deur gehouden. Als je als jongen een roze kamer wil, houdt van prinsessen dingen en graag nep oorbellen wil dragen dan is dat normaal en niemand thuis zal je daarop aanspreken. Een ideale wereld dat heerlijk is en wat zijn ouders hem gunnen. Het zou geweldig zijn als de wereld zo in elkaar zou steken.

Helaas worden de meeste mensen toch opgevoed als hokjesdenkers en zijn er patronen waar de meerderheid van de maatschappij zich aanhouden waardoor deze patronen als normaal worden gezien. Splinter loopt daar elke keer tegenaan als hij naar school gaat. Hij wordt uitgelachen om dingen die voor hem normaal zijn, maar voor de meerderheid van de andere kinderen niet. Dit zorgt er voor dat hij zich anders voelt en in de buitenwereld de keiharde lessen krijgt van hoe deze maatschappij in elkaar steekt. Hij worstelt met zijn eigen gevoelens, omdat dit niet zou zijn zoals het hoort en is bang andere mensen met zijn gevoelens kwaad te doen en om zijn ouders teleur te stellen . Hij worstelt, omdat hij eigenlijk niet weet wat de zogenaamde normale patronen zijn en hoe daar mee om te gaan als hij zo'n nieuw patroon heeft ontdekt. Deze patronen stroken namelijk niet met zijn gevoelens en hij wil niet byzonder zijn.

Splinter heeft mij met dit boek een heel belangrijk inzicht gegeven. Ik was bij een Comming out eigenlijjk meer bezig met de vraag of iemands omgeving het heeft geaccepteerd en hoe bijvoorbeeld de ouders er mee omgingen/omgaan. Ik keek bijvoorbeeld naar het programma van Arie Boomsma, die jong volwassenen helpt met hun comming out, en dacht eigenlijk dat het echte probleem alleen werd gevormd door de buitenwereld die een kind met een seksuele voorkeur voor het zelfde geslacht niet accepteerde. Splinter heeft mij met dit boek geleerd dat zelfacceptatie ook een groot probleem kan zijn. Raar misschien dat ik daar nooit bij heb stil gestaan, want eigenlijk is het heel logisch dat je het ook zelf moet accepteren en dat die zelfaccepttie niet vanzelfsprekend is. Hier wordt bij het onderwerp homoseksualiteit maar zelden de nadruk opgelegd en dat heeft Splinter met dit boek wel gedaan. Chapeau voor de eye-opener en chapeau voor deze schrijver die hopelijk met veel meer boeken gaat komen, want ik ben fan.








Helaas