Klassewerk van klasseschrijver

David Pefko heeft mijn eeuwige sympathie verworven met zijn schitterende roman 'Daar komen de vliegen', een boek waar ik nog steeds met genoegen aan terugdenk en dat ik iedere Hebban-lezer warm aanbeveel. Zijn nieuwe boek 'De gebroeders Maxilari' start als een eerder vlak verhaaltje waarin een depressieve moeder met twee adolescente kinderen een hoofdrol lijkt te gaan spelen, maar dan ontspint zich een verhaal dat weer leest als een sneltrein en op een geheel eigen wijze refereert naar het grootste trauma van de mensheid, de Holocaust. Dat vind ik ook het sterkste stuk van het boek. Je zou denken dat er ondertussen genoeg geschreven is over deze schandvlek van de menselijke geschiedenis. Ik ben het daar niet mee eens. Het heeft geen zin om de ogen te sluiten voor deze uitwas van rassenhaat en ultieme wreedheid. Maar terug naar ons boek. Het leest als een spannend verhaal, maar heeft toch een dubbele bodem. Pefko? Ik blijf een onvoorwaardelijke fan!