Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Treinen naar Tibet

Maartje 12 juli 2022 Hebban Team
Maja Wolny is een Poolse zeer reislustige dame. Ze heeft al heel wat reizen naar het Oosten ondernomen, met haar gezin, maar vooral alleen. Deze keer gaat ze alleen en neemt ze het reisboek van Alexandra David-Néel mee als gezelschap. Alexandra was een Belgische dame die in 1924 aas eerste Europese vrouw Tibet bereikte. Maja wil graag de reis van Alexandra volgen en zo een beetje in haar voetsporen treden.
Natuurlijk lukt dat maar een beetje. De omstandigheden zijn nu totaal anders. De treinen zijn luxer en er rijden er meer, en er rijdt nu zelfs een trein Tibet binnen. Dit terwijl mevrouw David-Néel de grens met Tibet te voet over moest steken.
De zwart-wit foto's die hier en daar tussen de teksten staan zijn heel mooi en zijn een mooie aanvulling op de tekst.

Het boek begint met een interessante overpeinzing: 'Door de lucht zou ik Lhasa, de hoofdstad van Tibet, in amper 24 uur kunnen bereiken. Maar zo'n reis is als een keizersnede, een te sneller overgang van de ene naar de andere wereld.' Dit zet te toon voor de wens van Maja die achter deze reis zit: Ze wil eenvoudig reizen: goedkoop, langzaam zodat je de culturen kunt opsnuiven en met een zo min mogelijk grote voetafdruk.
Maar hoe verder je in het boek komt, hoe minder goed het haar lukt om zo te leven. De derdeklasse coupées zijn te vol en ongemakkelijk, het eten in de goedkope tentjes is niet lekker, de westerse ideeën krijgen de overhand in gesprekken met inwoners van Mongolië en Tibet. Het blijkt dus dat je als mens niet zo gemakkelijk je eigen referentiekader aflegt. Als je op deze manier naar het reisverslag kunt kijken is het een mooie inkijk in de menselijke geest, als je een primitief reisverslag had verwacht met veel aandacht voor cultuur en natuur kom je een beetje bedrogen uit.

Maja maakt tijdens het schrijven van haar reisverslag steeds plek voor stukken historie. Zo schrijft ze over de geschiedenis van de trans-Siberische spoorlijn, van dumplins, van beroemde mensen uit de streken waar ze doorheen rijdt, van gebedskralen en thee tot
de begrafenisrituelen in Tibet. Deze stukjes helpen je om de landen en de inwoners beter te begrijpen. Toch mis je beschrijvingen van de omgeving en de interactie met inwoners. Hierdoor wordt het vooral de reis van Maja en minder een kennismaking met de wereld waar ze doorheen reist.
Waar Maja mij vooral mee pakte waren haar beschrijvingen van de milieuproblematiek en van de onderdrukking van Tibet door China. Deze onderwerpen kwamen regelmatig aan bod en lagen de schrijfster duidelijk na aan het hart.
'Als het op het dak van de wereld vuil is, komen er overal problemen.'
'de interesse van de wereld smelt als de gletsjers van de Himalaya.'
'Ik ben niet zonder schuld. Ik doe precies hetzelfde als miljoenen andere toeristen. Ik trap de aarde plat. En de bergen huilen.'
Lhasa 'De hoofdstad van een niet bestaand land. Een hoofdstad die langzaam haar zicht verliest.'
'net als het overgrote merendeel van de Tibetanen heeft hij geen paspoort. Na 2008 heeft Beijing de criteria voor afgifte ervan verscherpt om reizen naar het Westen te belemmeren.'
'Na het ontbijt ga ik wandelen. Lhasa is de enige plek in Tibet waar een buitenlander zich zonder gids mag verplaatsen. Verder is overal begeleiding nodig. Ik besef dat mijn vrijheid bedrieglijk is. De Chinezen houden mij zeker in de gaten,'

Conclusie:
Een boek dat niet helemaal de belofte waarmaakt, maar zeker wel genoeg stof tot nadenken geeft.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Maartje