Familiegeschiedenis laat oud-Amsterdam leven

Een zoektocht van de schrijver naar het leven van zijn voorouders. Een ode aan een familie en de stad Amsterdam. Het opmerkelijke, heftige alledaagse bestaan wordt tot leven gebracht. Van de verkrotte binnenstad tot het opgeruimde stadsdeel aan de overkant van het IJ. Toen en nu. De kloven tussen generaties gedicht. Voor hen die de geschiedenis gewoonlijk het zwijgen oplegt en zo een stem krijgen.

Je maakt kennis met Mari en Uke, die hun geluk gaan beproeven in de grote stad. Het leven wat ze daar vinden gaat ze alles behalve gemakkelijk af. Armoede, alcoholisme, strijd met instanties. Met zijn familiegeschiedenis beschrijft Schenkers hoe de ‘gewone man’ leefde in de grote stad Amsterdam vanaf 1895. Laat hij de (sociale) ontwikkeling van de stad zien die lang niet altijd en lang niet voor iedereen even mooi is geweest. De geschiedenis krijgt een gezicht. 


4 generaties, 4 verhaallijnen: Mari en Uke, Jan en Rika, Tineke en Errol en die van Angelo Schenkers zelf. Afwisselend komen ze voorbij. Duidelijk is waar archiefspeurwerk heeft plaatsgevonden en waar er sprake is van mondelinge overlevering. De niet-chronologische volgorde houdt de schwung in het verhaal. De verhalen van de eerste 3 generaties vallen goed op hun plek. Het verhaal van Angelo Schenkers zelf voelt eerst als een vreemde eend in de bijt, maar deze wat gekunstelde vorm vervaagd als de verhaallijn van zijn ouders aan bod komt. Dan valt Angelo’s verhaal op zijn plek.

14 kinderen en nog meer verhalen. De een omvangrijker dan de ander, maar het zijn er veel. De stamboom achterin het boek is hierbij dan ook geen overbodige luxe. Veel informatie. Op sommige plekken merk je dat Schenkers die ook allemaal een plek wil geven in het verhaal. 

Voor liefhebbers van geschiedenis en van de grote stad Amsterdam. ‘Voor altijd op de vlucht’ is een mooi verhaal dat tot de verbeelding spreekt. Ik heb het met plezier gelezen.

Bedankt Angelo Schenkers voor het recensie-exemplaar.