Lezersrecensie
Overwin het kwade door het goede
“Overwin het kwade door het goede”
Het motto van de Pauluskerk waar Eric van’t Zelfde als sociaal werker in dienst is. Hoe komt een schoolrector hier terecht als sociaal werker? Dat vertelt van’t Zelfde in “Supersociaal”.
Van’t Zelfde is een bevlogen rector en bekend in onderwijsland. De scholen staan voor hem in de rij. Het Hugo de Groot collega in Rotterdam-Zuid is een school die er niet goed voorstaat. Door zijn gedrevenheid, menselijkheid en oprechte betrokkenheid werd de school één van de betere scholen in Nederland.
Hierna gaat hij aan de slag op Lyceum Oudehoven in Gorinchem. Hij veranderde de school van het motto “systemen centraal” naar “de leerling centraal”. Hun moreel kompas werd het identiteitsbewijs van de school. Dit kompas bestond uit vier punten; Wees rechtvaardig, wees open van geest, wees hartelijk en wees moedig. Van’t Zelfde is ambitieus en wil het beste voor zijn leerlingen.
Op College de Brink een VMBO school wist van’t Zelfde ook weer veel te bewerkstelligen, door aan te sluiten bij de leerlingen en samen met de docenten veranderingen door te voeren. In die tijd wordt de rector bekender, mede door het tv-programma Dreamschool. Hij wordt gevraagd voor andere scholen en lezingen waardoor hij (te) veel hooi op zijn vork neemt.
Dan komt er een vraag uit Drachten waar binnen negen jaar 3 rectoren zijn weggegaan. Dat Van’t Zelfde nummer vier wordt had hij vooraf niet verwacht. Een prachtig gebouw, goede docenten en toch…het loopt niet. De leerlingen krijgen te weinig lesuren maar dit wordt niet erkend door de inspectie. De MR werkt hem vanaf het begin tegen en er zijn docenten die beginnen te muiten. Als een anonieme twitteraar leugens over Van’t Zelfde verspreid gaat het van kwaad tot erger en na 3 maanden besluit hij weg te gaan.
“Na slechts 91 dagen in Friesland te hebben rondgelopen, ligt mijn naamsbekendheid als rector in puin. Geen enkele school wil mij na het avontuur in Friesland meer hebben”
Op zijn vertrek volgt een burn-out, waarop Van’t Zelfde in januari 2024 solliciteert als sociaal werker in de Pauluskerk in Rotterdam.
Een totaal andere omgeving waar hij aanvankelijk flink moet wennen maar al snel voelt hij zich er goed. In het boek schetst hij de erbarmelijke omstandigheden waarin veel mensen verkeren, ook in een welvarend land als het onze. Financieel kan het niet uit, en langzaam teert hij in op zijn spaargeld, maar Van’t Zelfde heeft hart voor het werk dat hij vol mededogen en compassie uitvoert.
Met bewondering voor Eric van’t Zelfde heb ik dit boek gelezen. Wat een ambitieus en betrokken persoon. Hij zet zich elke keer voor 200% in en heeft oog voor zijn teams en de leerlingen. Zelfs als zijn naam te grabbel gegooid wordt, blijft hij in eerste instantie zijn werk op de school uitoefenen. Het is ongelooflijk hoe snel leugens verspreid worden. Ook de verhalen over de inspectie van onderwijs verbaasde mij.
Het grootste deel van het boek gaat over zijn werk op de bovengenoemde scholen. Dit had van mij iets minder uitgebreid gemogen maar voor mensen in het onderwijs lijkt het me wel heel waardevol en herkenbaar om te lezen.
Het gedeelte over zijn vertrek uit Friesland en de periode erna las ik in één adem uit. Ook hier blijkt zijn betrokkenheid en empathie voor de ander, het streven om goed te doen. Van’t Zelfde levert een bijdrage aan de samenleving door dit werk en zegt trots te zijn om onderdeel uit te maken van een team dat onvoorwaardelijk streeft naar goed doen in deze wereld. De verhalen die hij schetst over de bezoekers van de Pauluskerk zijn beeldend geschreven en zetten aan tot denken over onze samenleving waar steeds meer sprake is van egocentrisme, polarisatie en vervreemding.
Van’t Zelfde doet met dit verhaal een oproep om aardiger te zijn voor elkaar, als iedereen elke dag een mooi gebaar nastreeft, ontstaat vanzelf iets moois. Hij roept op tot burgerlijke liefde en zegt dat we een keuze hebben hoe we met elkaar om willen gaan.
Een boek wat raakt, en wat je niet zomaar los kan laten. Een verhaal over hoe je staande blijft en het goede kan blijven doen.
“Overwin het kwade door het goede”.
Ik wil uitgeverij Prometheus en het Boekencafe hartelijk bedanken voor dit recensie exemplaar.
Het motto van de Pauluskerk waar Eric van’t Zelfde als sociaal werker in dienst is. Hoe komt een schoolrector hier terecht als sociaal werker? Dat vertelt van’t Zelfde in “Supersociaal”.
Van’t Zelfde is een bevlogen rector en bekend in onderwijsland. De scholen staan voor hem in de rij. Het Hugo de Groot collega in Rotterdam-Zuid is een school die er niet goed voorstaat. Door zijn gedrevenheid, menselijkheid en oprechte betrokkenheid werd de school één van de betere scholen in Nederland.
Hierna gaat hij aan de slag op Lyceum Oudehoven in Gorinchem. Hij veranderde de school van het motto “systemen centraal” naar “de leerling centraal”. Hun moreel kompas werd het identiteitsbewijs van de school. Dit kompas bestond uit vier punten; Wees rechtvaardig, wees open van geest, wees hartelijk en wees moedig. Van’t Zelfde is ambitieus en wil het beste voor zijn leerlingen.
Op College de Brink een VMBO school wist van’t Zelfde ook weer veel te bewerkstelligen, door aan te sluiten bij de leerlingen en samen met de docenten veranderingen door te voeren. In die tijd wordt de rector bekender, mede door het tv-programma Dreamschool. Hij wordt gevraagd voor andere scholen en lezingen waardoor hij (te) veel hooi op zijn vork neemt.
Dan komt er een vraag uit Drachten waar binnen negen jaar 3 rectoren zijn weggegaan. Dat Van’t Zelfde nummer vier wordt had hij vooraf niet verwacht. Een prachtig gebouw, goede docenten en toch…het loopt niet. De leerlingen krijgen te weinig lesuren maar dit wordt niet erkend door de inspectie. De MR werkt hem vanaf het begin tegen en er zijn docenten die beginnen te muiten. Als een anonieme twitteraar leugens over Van’t Zelfde verspreid gaat het van kwaad tot erger en na 3 maanden besluit hij weg te gaan.
“Na slechts 91 dagen in Friesland te hebben rondgelopen, ligt mijn naamsbekendheid als rector in puin. Geen enkele school wil mij na het avontuur in Friesland meer hebben”
Op zijn vertrek volgt een burn-out, waarop Van’t Zelfde in januari 2024 solliciteert als sociaal werker in de Pauluskerk in Rotterdam.
Een totaal andere omgeving waar hij aanvankelijk flink moet wennen maar al snel voelt hij zich er goed. In het boek schetst hij de erbarmelijke omstandigheden waarin veel mensen verkeren, ook in een welvarend land als het onze. Financieel kan het niet uit, en langzaam teert hij in op zijn spaargeld, maar Van’t Zelfde heeft hart voor het werk dat hij vol mededogen en compassie uitvoert.
Met bewondering voor Eric van’t Zelfde heb ik dit boek gelezen. Wat een ambitieus en betrokken persoon. Hij zet zich elke keer voor 200% in en heeft oog voor zijn teams en de leerlingen. Zelfs als zijn naam te grabbel gegooid wordt, blijft hij in eerste instantie zijn werk op de school uitoefenen. Het is ongelooflijk hoe snel leugens verspreid worden. Ook de verhalen over de inspectie van onderwijs verbaasde mij.
Het grootste deel van het boek gaat over zijn werk op de bovengenoemde scholen. Dit had van mij iets minder uitgebreid gemogen maar voor mensen in het onderwijs lijkt het me wel heel waardevol en herkenbaar om te lezen.
Het gedeelte over zijn vertrek uit Friesland en de periode erna las ik in één adem uit. Ook hier blijkt zijn betrokkenheid en empathie voor de ander, het streven om goed te doen. Van’t Zelfde levert een bijdrage aan de samenleving door dit werk en zegt trots te zijn om onderdeel uit te maken van een team dat onvoorwaardelijk streeft naar goed doen in deze wereld. De verhalen die hij schetst over de bezoekers van de Pauluskerk zijn beeldend geschreven en zetten aan tot denken over onze samenleving waar steeds meer sprake is van egocentrisme, polarisatie en vervreemding.
Van’t Zelfde doet met dit verhaal een oproep om aardiger te zijn voor elkaar, als iedereen elke dag een mooi gebaar nastreeft, ontstaat vanzelf iets moois. Hij roept op tot burgerlijke liefde en zegt dat we een keuze hebben hoe we met elkaar om willen gaan.
Een boek wat raakt, en wat je niet zomaar los kan laten. Een verhaal over hoe je staande blijft en het goede kan blijven doen.
“Overwin het kwade door het goede”.
Ik wil uitgeverij Prometheus en het Boekencafe hartelijk bedanken voor dit recensie exemplaar.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maartjeleest
Gesponsord
Asfalt is een verhaal over twee reizen die naar één bestemming leiden. Overgeleverd aan de gratie van de onbekenden die hen een lift geven, maken vier jongeren een tocht die hun leven voorgoed zal veranderen.
