Lezersrecensie
Een magisch verhaal over drie zusjes en hun familie
In De vloek van de kraaientoren maken we kennis met de zusjes Weddersinne: Betty, Flis en Charlie. Zij wonen in Kraaiensteen en worden opgevoed door hun oma. Op een dag vertelt oma hen over de vloek die op hun familie rust en die ervoor zorgt dat ze nooit van het eiland Kraaiensteen af kunnen. Doen ze dat toch, zullen ze niet levend terug keren. Ook heeft oma voor hen alle drie een magisch voorwerp, die hen zal helpen wanneer dat nodig is. Betty, de meest daadkrachtige van de drie zussen, laat het er niet bij zitten en wil de vloek doorbreken. Met z'n drieën gaan ze op avontuur. Hiervoor moeten ze soms diep terug in de geschiedenis om de waarheid te achterhalen.
Michelle Harrison heeft zeker een magisch verhaal neergezet. Al bij de proloog grijpt ze de lezer bij de strot. Heel knap gedaan, want je wilt dan niets anders dan verder lezen. Door de introductie van de drie magische voorwerpen krijg je een beetje het Harry Potter-gevoel. Jammer genoeg was de greep van Harrison niet strak genoeg om dit het hele boek vol te houden. Als lezer blijf je aan het einde met wat vragen zitten. Dat is op zich niet erg, want er komt een deel 2 en 3. Hopelijk worden daar bepaalde zaken nader toegelicht en wat personages verder uitgediept. Met dat in je achterhoofd lees je eigenlijk het boek uit en dat is best jammer. Een schrijver moet toch ook met zo'n deel 1 al de X-Factor hebben.
De schrijfstijl van Harrison is heel toegankelijk. Dit is prettig voor de doelgroep waar het boek voor is bedoeld: kinderen vanaf 10 jaar. Maar ook voor (jong)volwassenen is dit een interessant boek om te lezen. Op sommige momenten heeft het boek ook best 'volwassen' onderwerpen, zoals alcoholisme en een vader in de gevangenis. Kinderen kunnen tegenwoordig een heleboel hebben en deze onderwerpen worden ook niet nadrukkelijk uitgelegd. Het wordt weergeven als feiten, als onderdeel van het verhaal. En die info is voor jonge lezertjes genoeg.
Michelle Harrison heeft het verhaal verteld vanuit Betty. Daardoor leer je haar als zusje het beste kennen. Betty is een pittige tante en of je nu wil of niet; je gaat van haar houden.In het verhaal komen ook flashbacks voor, die het verhaal vertellen van Sorsha. Dit is heel knap gedaan van de schrijfster. Door deze flashbacks vallen stukje bij beetje alle puzzelstukjes op zijn plaats. Hierdoor blijf je als lezer geboeid lezen.
De vloek van de kraaientoren is een magisch verhaal voor jong en oud. Door de open eindjes en de vraagtekens schreeuwt dit boek om deel 2.
Michelle Harrison heeft zeker een magisch verhaal neergezet. Al bij de proloog grijpt ze de lezer bij de strot. Heel knap gedaan, want je wilt dan niets anders dan verder lezen. Door de introductie van de drie magische voorwerpen krijg je een beetje het Harry Potter-gevoel. Jammer genoeg was de greep van Harrison niet strak genoeg om dit het hele boek vol te houden. Als lezer blijf je aan het einde met wat vragen zitten. Dat is op zich niet erg, want er komt een deel 2 en 3. Hopelijk worden daar bepaalde zaken nader toegelicht en wat personages verder uitgediept. Met dat in je achterhoofd lees je eigenlijk het boek uit en dat is best jammer. Een schrijver moet toch ook met zo'n deel 1 al de X-Factor hebben.
De schrijfstijl van Harrison is heel toegankelijk. Dit is prettig voor de doelgroep waar het boek voor is bedoeld: kinderen vanaf 10 jaar. Maar ook voor (jong)volwassenen is dit een interessant boek om te lezen. Op sommige momenten heeft het boek ook best 'volwassen' onderwerpen, zoals alcoholisme en een vader in de gevangenis. Kinderen kunnen tegenwoordig een heleboel hebben en deze onderwerpen worden ook niet nadrukkelijk uitgelegd. Het wordt weergeven als feiten, als onderdeel van het verhaal. En die info is voor jonge lezertjes genoeg.
Michelle Harrison heeft het verhaal verteld vanuit Betty. Daardoor leer je haar als zusje het beste kennen. Betty is een pittige tante en of je nu wil of niet; je gaat van haar houden.In het verhaal komen ook flashbacks voor, die het verhaal vertellen van Sorsha. Dit is heel knap gedaan van de schrijfster. Door deze flashbacks vallen stukje bij beetje alle puzzelstukjes op zijn plaats. Hierdoor blijf je als lezer geboeid lezen.
De vloek van de kraaientoren is een magisch verhaal voor jong en oud. Door de open eindjes en de vraagtekens schreeuwt dit boek om deel 2.
1
Reageer op deze recensie