Lezersrecensie
De vrouw in suite 10
Wat begint als het perfecte werkuitje en een kans op promotie, verandert al snel in een nachtmerrie. Want wanneer er een moord plaatsvindt op het schip, is Lo Blacklock de enige die beweert er getuige van te zijn – maar niemand gelooft haar. Vastberaden om erachter te komen wie het slachtoffer is en waarom ze vermoord werd, gaat Lo op zoek naar de waarheid. Maar Lo zal er snel achter komen dat een moordenaar niet gediend is van mensen die hun neus in andermans zaken steken…
Het boek opent direct heftig met een aanval op de hoofdpersoon Lo. Als lezer voel je haar angst en het trauma dat deze gebeurtenis achterlaat. Deze ervaring neemt ze mee aan boord van het cruiseschip, samen met de spanningen uit haar privéleven, onder andere met haar vriend Judah. De reis lijkt in eerste instantie de ideale ontsnapping – én een mooie stap in haar carrière – in de hoop onderweg wat rust te vinden.
Op de eerste avond aan boord ontmoet Lo een vrouw die verblijft in suite 10, direct naast haar eigen kamer. Die nacht hoort Lo een gil, gevolgd door een plons in het water. Ze is ervan overtuigd dat er iets vreselijks is gebeurd en slaat alarm. Maar de veiligheidsdienst aan boord gelooft haar niet. Door haar recente trauma, het gebruik van alcohol en medicatie én het feit dat de vrouw die ze beschrijft niet voorkomt op de passagierslijst, wordt haar verhaal al snel afgedaan als paranoia. Vastbesloten de waarheid te achterhalen, begint Lo zelf een zoektocht. Ze ontdek merkwaardige zaken en de andere passagiers lijken iets te verzwijgen. Omdat er aan boord geen internetverbinding is, kan ze geen hulp van buitenaf inschakelen. Lo staat er dus alleen voor en moet alles op alles zetten om de waarheid te achterhalen voor het schip aanmeert, zonder daarbij zelf het volgende slachtoffer te worden.
Tijdens het lezen raakte ik af en toe wat overweldigd door het aantal personages dat wordt geïntroduceerd. Ze kregen naar mijn gevoel te weinig diepgang, wat het lastig maakte om écht met hen mee te leven. Lo daarentegen is wél goed uitgewerkt. Als lezer kruip je in haar hoofd, deelt haar paniek, twijfels en verwarring, en puzzelt samen met haar mee. Ruth Ware heeft een zeer beeldende schrijfstijl, waardoor je het schip, de sfeer en de beklemmende setting moeiteloos voor je ziet. Toch vond ik Lo op momenten ook behoorlijk irritant: haar naïviteit en het negeren van overduidelijk gevaar zorgden ervoor dat ik soms met mijn ogen rolde. Tegelijkertijd maakte juist die kwetsbaarheid ook menselijk.
Om eerlijk te zijn lagen mijn verwachtingen voor dit boek vrij hoog, zeker met het vooruitzicht van een verfilming. Helaas wist het verhaal me niet volledig te pakken. De spanning bleef voor mijn gevoel te laag en het tempo viel wat tegen. Vooral in het laatste kwart vond ik het wat langdradig worden, met weinig nieuwe ontwikkelingen. Daardoor raakte ik een beetje verveeld. Het plot was verrassend, al blijven er enkele losse eindjes liggen die niet helemaal worden opgehelderd.
Al met al vond ik De vrouw in suite 10 een vermakelijk boek met een sterk uitgangspunt en een interessant hoofdpersoon. De setting is sterk en de schrijfstijl meeslepend. Toch liet de spanning me soms in de steek en had ik er net iets meer van verwacht. Desondanks ben ik benieuwd naar de verfilming. Wie weet komt het verhaal op het scherm juist beter tot zijn recht.
Het boek opent direct heftig met een aanval op de hoofdpersoon Lo. Als lezer voel je haar angst en het trauma dat deze gebeurtenis achterlaat. Deze ervaring neemt ze mee aan boord van het cruiseschip, samen met de spanningen uit haar privéleven, onder andere met haar vriend Judah. De reis lijkt in eerste instantie de ideale ontsnapping – én een mooie stap in haar carrière – in de hoop onderweg wat rust te vinden.
Op de eerste avond aan boord ontmoet Lo een vrouw die verblijft in suite 10, direct naast haar eigen kamer. Die nacht hoort Lo een gil, gevolgd door een plons in het water. Ze is ervan overtuigd dat er iets vreselijks is gebeurd en slaat alarm. Maar de veiligheidsdienst aan boord gelooft haar niet. Door haar recente trauma, het gebruik van alcohol en medicatie én het feit dat de vrouw die ze beschrijft niet voorkomt op de passagierslijst, wordt haar verhaal al snel afgedaan als paranoia. Vastbesloten de waarheid te achterhalen, begint Lo zelf een zoektocht. Ze ontdek merkwaardige zaken en de andere passagiers lijken iets te verzwijgen. Omdat er aan boord geen internetverbinding is, kan ze geen hulp van buitenaf inschakelen. Lo staat er dus alleen voor en moet alles op alles zetten om de waarheid te achterhalen voor het schip aanmeert, zonder daarbij zelf het volgende slachtoffer te worden.
Tijdens het lezen raakte ik af en toe wat overweldigd door het aantal personages dat wordt geïntroduceerd. Ze kregen naar mijn gevoel te weinig diepgang, wat het lastig maakte om écht met hen mee te leven. Lo daarentegen is wél goed uitgewerkt. Als lezer kruip je in haar hoofd, deelt haar paniek, twijfels en verwarring, en puzzelt samen met haar mee. Ruth Ware heeft een zeer beeldende schrijfstijl, waardoor je het schip, de sfeer en de beklemmende setting moeiteloos voor je ziet. Toch vond ik Lo op momenten ook behoorlijk irritant: haar naïviteit en het negeren van overduidelijk gevaar zorgden ervoor dat ik soms met mijn ogen rolde. Tegelijkertijd maakte juist die kwetsbaarheid ook menselijk.
Om eerlijk te zijn lagen mijn verwachtingen voor dit boek vrij hoog, zeker met het vooruitzicht van een verfilming. Helaas wist het verhaal me niet volledig te pakken. De spanning bleef voor mijn gevoel te laag en het tempo viel wat tegen. Vooral in het laatste kwart vond ik het wat langdradig worden, met weinig nieuwe ontwikkelingen. Daardoor raakte ik een beetje verveeld. Het plot was verrassend, al blijven er enkele losse eindjes liggen die niet helemaal worden opgehelderd.
Al met al vond ik De vrouw in suite 10 een vermakelijk boek met een sterk uitgangspunt en een interessant hoofdpersoon. De setting is sterk en de schrijfstijl meeslepend. Toch liet de spanning me soms in de steek en had ik er net iets meer van verwacht. Desondanks ben ik benieuwd naar de verfilming. Wie weet komt het verhaal op het scherm juist beter tot zijn recht.
1
Reageer op deze recensie
